Afbeelding

Column Henrieke Schoonekamp - Medaillezwemmen

Algemeen Columns

Medaillezwemmen

Afgelopen zaterdag was het zover. De Vrije Slag door Zutphen. In een vlaag van verstandsverbijstering danwel overmoedig zijn had ik me ingeschreven voor de 1500 meter. Toen was het heel warm en leek me niks fijner dan een uur in de Berkel liggen. Maar de temperatuur zakte en daarmee ook mijn zin om in de Berkel te gaan dobberen.

Stiekem hoopte ik nog een beetje dat de waterkwaliteit te slecht was om in te gaan liggen. Maar daar bleek niks mis mee te zijn. En eigenlijk, wou ik toch wel heel graag meedoen. Gewoon om voor mezelf te bewijzen dat ik heus nog wel iets kon met mijn zieke lijf. En vriendin Miranda wou heel graag met me mee zwemmen.

Het is het eerste sportieve evenement waar ik me ooit voor ingeschreven heb. En de eerste keer dat ik een medaille ga krijgen. We fietsen naar de ijsbaan en het is er druk! Onderweg zien we al mensen in de Berkel liggen. Ziet er best leuk uit.

We gaan naar de inschrijftafel waar we een prachtige oranje badmuts en een bandje voor de tijdregistratie krijgen. Omkleden en naar de waterkant. Als het bijna half twee is laat ik me via de steiger in het bruine water van de Berkel zakken. Ik zak een eind in de modder en ga daarom maar gelijk in het water liggen. Kort daarop wordt het startschot gegeven en zwemmen de meesten als een malle er van door. Binnen twee minuten zijn we dan ook de laatste en de snelsten zien we niet eens meer. Miranda is niet zo langzaam als ik, maar wel heel solidair en een lieve vriendin. "Samen uit, samen thuis" zegt ze. We zwemmen gestaag door en het is best lekker. Leuk om Zutphen eens vanuit dit perspectief te zien. Onze supporters lopen mee, van brug naar brug.

Als we er een paar honderd meter hebben opzitten komen de koplopers ons al weer tegemoet. Ongelooflijk, wat zijn die snel! Als de rode boei eindelijk in zicht is die aangeeft dat we op de helft zijn en we mogen keren, beginnen we dapper aan de terugweg. En ook die leggen we lachend af. Maar blij ben ik wel als ik de finish zie. Als laatste tik ik het bord af en loop de Berkel uit. Ben dan wel de laatste, maar ben vooral gruwelijk trots dat het me gelukt is. Als we ons omgekleed hebben leveren we onze spullen in en sta ik te popelen om de medaille in ontvangst te nemen. Maar we krijgen geen medaille, deze is niet voor de 1500 meter krijgen we te horen. Wel voor de 250 meter. Nou jaaaa zeg. Dacht ik voor het eerst in mijn leven een medaille te krijgen, gaat het feestje niet door. Had ik gewoon een stuk minder voor moeten zwemmen. Of ik als laatste nou wel echt een medaille verdien, da's een andere discussie.

Nog even kletsen met Koos, de man die alles aan elkaar praatte. En hem beloofd volgend jaar weer meer te doen en dan sneller te zijn. Moet lukken.

Eenmaal thuis via #dvsdz op social media naar foto's zoeken. En dan zie ik iemand die trots vermeld de 1500 meter te hebben gezwommen met een medaille om zijn nek staan. Huh? Hij wel? Wat is dat nou voor medaillebeleid? Volgend jaar ga ik niet de langzaamste zijn. Daar ga ik een jaartje hard voor oefenen in het zwembad. En beste organisatie, mag ik dan een medaille?

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant