Column Paul Bombeld - Tuinbewoners

Tuinbewoners

Al vele jaren is onze achtertuin een waar paradijs voor flora en fauna. Maar eerlijk gezegd, op het gebied van flora zijn we onder leiding van mevrouw Bombeld selectief. Bomen mogen groeien en struiken mogen bloeien, maar voor het niet gewenste plantje of grassprietje op de verkeerde plek zijn we ware killers. Als flora onkruid heet in ons paradijs kent ze geen pardon. Maar fauna vinden we geweldig.

De tuin naast de onze bestond uit een waar bos. Dit prachtige groene paradijs diende tientallen jaren als achtbaan voor twee of drie eekhoorns. Zwiepend van boom naar boom en rennend rond de stammen, het was een heerlijk speelparadijs. Eens per jaar kwamen er serieuze zaken om de hoek kijken als er jonge eekhoorntjes werden geboren. Nu was het niet altijd een succes met dat kleine grut hier midden in Warnsveld. Zo vonden we al eens een dood eekhoorntje in de kippenren en een week later een ander, doodgereden op de straat, pal voor onze oprit. Maar toen er nieuwe buren kwamen veranderde het eekhoorntjesparadijs in een flink uitgedunde vlakte. Slechts heel zelden komt er nog eentje buurten. Aan de jonge eekhoorns moest ik denken toen ik afgelopen vrijdag over het fietspad naast het Chinese restaurant in Warnsveld fietste. Een meter of tien voor mij stak een jong eekhoorntje het fietspad over en bleef in het hekwerk twee meter bij mij vandaan rustig zitten. Het was een leuke en interessante ontmoeting.

Al even interessant was het nest jonge spechten dat twee weken geleden ergens bij ons in de achtertuin uitvloog. Normaal zijn jonge vogels binnen de kortste keren uit de tuin vertrokken, maar de familie bonte specht heeft blijkbaar last van verlatingsangst. Dagenlang hebben ouders en jongen elkaar vanuit de bomen geroepen. En bij de vliegoefeningen ging ook niet altijd alles goed. De oudste dochter vond 's morgens bij het loslaten van de kippen een versufte specht op het gazon voor het kippenhok. Alles wees erop dat het rood-groen gekleurde beestje een flinke aanvaring met het hok had gehad. Maar er was nog net voldoende kracht om de stapel brandhout te bereiken en daar zat hij -of zij- twee dagen later nog. Toen mevrouw Bombeld en ik terugkwamen van een fietsvakantie in België en iets dichterbij kwamen was de vogel gelukkig snel gevlogen. Datzelfde gebeurde een week later toen er een jonge specht hardhandig in aanraking kwam met het pas gezeemde slaapkamerraam. Nadat de vogel een uurtje versuft op het terras had gezeten ging hij er weer snel vandoor. Gelukkig maar.
En zo blijkt dat het prachtige weer ook z'n voordelen heeft. Je zit vaker in de tuin en ook daar valt van alles te beleven.