Column gedichten Mas Papo - De kade

De kade

Al een tijdje is men bezig met de IJsselkade. Het moet wel erg mooi worden, gezien de tijd die men er mee bezig is en als ik lees wat de bedoeling is. Er komen trappen waarop gezeten kan worden. De lage parkeerplaatsen verdwijnen. Bestrating en verlichting worden vernieuwd en er komen nieuwe bomen en planten. Wat is er mooier dan een ontmoetingsplaats aan de rivier. Een plek waar iedereen naar toe wil gaan om te praten en te luisteren naar elkaar. Ik kan me voorstellen dat er gedichten worden voorgedragen en verhalen worden verteld. Dat er gegeten wordt en wijn wordt gedronken of een biertje. Of draaf ik nu door?

Ik hoop wel dat de waterpartij blijft en dat we mooi zicht blijven houden op de rivier. Maar dat zal ongetwijfeld de bedoeling zijn. Soms fiets of loop ik er even naar toe om te zien hoe het vordert. Nou het vordert. Maar is nog lang niet klaar. Eind juli zal de weg weer vrij zijn voor verkeer, dat scheelt al wat voor de drukte langs het station. Eind september is het eerste deel van de aanpassingen gereed. In 2019 wordt het deel tussen het waterwerk en het IJsselpaviljoen heringericht met de riviertrappen. En daar verheugde ik me zo op. Maar voorlopig zijn we dus helaas nog niet klaar.

Water

Binnen de rotsen verdwijnt het water
ik zie en hoor het uiteenvallen ervan
een draaien en kronkelen
stromen komen bij elkaar
in een laatste vlucht
de sluizen staan open of dicht
er verandert niets
er zijn geen kinderen

ik zit op wit en hoor het aan
het kolken en het geruis
van machines en gereedschap
er wordt gewerkt
zoals ik ook werk
aan het samenkomen van alles
wat er is

een kade waarop gewacht kan worden
tot de zaken zijn opgelost.

Mas Papo, stadsdichter van Zutphen