Zutphense Leeuw juni 2018 - Annette Meesters: ‘Ik was direct betoverd door de prachtige plek’

Zutphense helden, u kent ze wel. Ze zetten zich met hart en ziel in voor de samenleving. Onmisbaar zijn ze, maar wat drijft hen, wat is hun geheim? De Zutphense Leeuw is een schriftelijke onderscheiding die Alize Hillebrink namens Contact uitreikt aan deze helden. De Zutphense Leeuw van deze maand is Annette Meesters.

Annette Meesters (57) wast haar zwarte vingers. Ze kon het niet laten om nog snel even wat onkruid uit de tuin te trekken. Al dertien jaar is ze coördinator van de Warnsveldse Overtuin. Jaren geleden viel ze als een blok voor dit sprookjesachtige oord. Behalve het tuinwerk doet ze eigenlijk alles. Daarbij heeft ze oog voor de kleinste details. En als er iets moet veranderen dan alleen op historisch verantwoorde wijze. 'Mijn hart ligt in deze tuin.'

"Wat de tuin zo bijzonder maakt is de historische tuin- en parkaanleg uit 1832 die vrijwel onveranderd is gebleven. De zichtlijnen zorgden ervoor dat je helemaal tot in Zutphen kon kijken. Er staan nu nog bomen en struiken die toen zijn aangeplant. In die tijd liet je met je tuin zien hoe rijk je was. 
De welgestelde en vooruitstrevende familie Verloren-Themaat had de buitenplaats gekocht. De officiële benaming is Buitenplaats Welgelegen. Al gauw werd het 'De tuin aan de overkant' en later werd dat 'De Overtuin'. 
Door de decennia heen drukte elke eigenaar zijn eigen stempel. Eén van de twee gezusters Themaat, tante Dora, verrijkte de tuin met veel fruitbomen. Ze was de eerste vrouwelijke beroepsfruitteelster- en kweekster van Nederland. Haar zelfgekweekte appel 'IJsselpronk' staat hier nog altijd. 
Mijn eerste kennismaking met de Overtuin was toen ik trouwde, 22 jaar geleden. We zochten een locatie om onze trouwfoto's te maken. Het stond vol bereklauwen. De tuin werd maar twee keer per jaar opengesteld en voor de openstelling bijgewerkt. Ik was direct betoverd door de prachtige plek. Zó beschermd, middenin het dorp, dat zie je zelden. Het is bijzonder dat het zo goed bewaard is gebleven.

'Het was een halve fulltime baan en dat is het eigenlijk nog steeds'

Er is toen een tuinwerkclub opgericht. Hieruit is het huidige tuinteam ontstaan, een hechte club van vijftien vrijwilligers.
Toen ik in 2005 werd gevraagd tijdelijk een aantal taken over te nemen wist ik niet waar ik aan begon. Voor de leeuwen geworpen, zo voelde het. Er is toen heel veel aan het pand gedaan. Schilderen, verwarming aanleggen, nieuwe keuken erin. Als ik terugkijk, denk ik weleens: hoe heb ik dat allemaal voor elkaar gekregen? Tenslotte had ik ook mijn eigen huishouden met vijf kinderen. Het was een halve fulltime baan en dat is het eigenlijk nog steeds. Terugkijkend op het begin was het overleven, verdiepen en veel leren. 
Ik vind het nog steeds heel erg leuk. Ik heb nog nooit gedacht: waar doe ik dit voor? Ik doe veel: de website, boodschappen doen, posters laten drukken, de galerie, groepen faciliteren, open dagen organiseren, de jaarplanning, etc. De lijst aan werkzaamheden is eindeloos.
Het is de plek! Je voelt gewoon hoe bijzonder de tuin is, maar wat het precies bijzonder maakt besef je in eerste instantie niet. De tuin is altijd mooi. Kenners zijn lyrisch als ze hier komen. Ook op regenachtige dagen komen er diehards die zo een uur blijven kletsen. 
De tuin is een levend iets. Het is een langetermijnverhaal. Dat vind ik juist fantastisch. Ik wil bijdragen aan de historie van deze plek en het voortbestaan ervan."