Column stadsdichter - Ingezonden gedicht 'Figuren in het zand'

Dichters

Als ik een workshop geef, wil ik graag met voorbeelden laten zien wat er met poëzie gedaan kan worden en wat poëzie kan betekenen. Niet alleen de letterlijke betekenis, maar ook ritme, muzikaliteit, rijm of juist geen rijm, verrassende vondsten en meer van dat. Natuurlijk laat ik dan ook wat gedichten zien van de dichters die ik bewonder of van gedichten die mij aanspreken en ben dan erg benieuwd wat de volgers van de workshop vinden en waarom. Zo kan het zijn dat mijn favoriete dichter of gedicht helemaal niet goed gevonden wordt en dat vind ik mooi, zeker als verteld wordt waarom dat zo is. Poëzie is persoonlijk en smaken verschillen.

Toen Hans Klinge mij zijn gedicht Figuren in het zand opstuurde moest ik denken aan de bundel En Jezus schreef in het zand van Gerrit Achterberg. En laat dat nou een van mijn favoriete dichters zijn!

Figuren in het zand

Als sporen van een andere tijd zie ik ze gaan, los van mij.
Hun woorden verdwijnen in de grijze mist, zonder te horen
wat ze zeggen, duw ik ze weg naar het niets, waarheen dan?
Dat grijpt mij aan, nog steeds grijpt mij dat aan.

Als alle tijd die is geweest zou kunnen blijven en
altijd zou kunnen zijn om te vinden wat er leeft in mij.
Wat er wil zijn, bevroren emotie, krakend van pijn
en toch zo stil, het risico mezelf te zijn en blijven

Toestaan aan mijzelf te behoren en mij over te geven.
Aan de adem, aan het licht, aan de zon, aan de hemel
aan de omgeving, aan het moment, aan de mensen
aan het zien, aan het zijn, aan de liefde en aan het leven.

Turbulente golven van energie, ritme en dans.
Stromen door mijn lichaam, komen samen in mijn hart.
Het stof dat meewaait met de wind komt neer op het strand.
Alwaar ik staar naar de figuren in het zand, figuren in zand.

Hans Klinge