Column Henrieke Schoonekamp - Barst

Barst

Even snel wat boodschappen doen. Thuis doe ik mijn telefoon en portemonneetje in een tasje en ik stap op de fiets. Even later kom ik aan bij de supermarkt, zet daar m'n fiets op de standaard, loop daar binnen, pak een mandje en stop daarin de paar boodschappen die ik nodig heb. Als ik voor het vriesvak sta te twijfelen welke ijsjes ik mee zal nemen, hoor ik het geluid van mijn telefoon dat aangeeft dat ik wat berichtjes krijg. Omdat ik toch nog geen ijskeuze heb gemaakt en wel nieuwsgierig ben naar wie mij wat stuurt, pak ik mijn telefoon uit het tasje.

Om vervolgens met open mond en met stomheid geslagen naar het ding te staren. Het hele scherm is gebarsten. Hoe dan?!?! Ik weet heel zeker dat er niks met het toestel aan de hand was toen ik het in mijn tas stopte. Echt, heel zeker dat ik een ongebarsten scherm op m'n telefoon had. Vol verbazing staar ik naar het scherm. En tegelijkertijd ben ik niet eens verbaasd. Want dit is niet de eerste keer dat ik de glassplinters in mijn vingers heb zitten als ik het toestel wil ontgrendelen. Ik ben gewoon een kluns, nogal onhandig. En heb m'n telefoon dus helaas al vaak laten vallen. En ondanks het gebruik van dure hoesjes en schermprotectoren, heb ik heel vaak barsten in het scherm. En als het zo erg is dat ik de teksten niet meer kan lezen laat ik er pas een nieuw scherm opzetten. Da's nogal duur namelijk.

Nu staar ik naar een scherm dat zo gebarsten is dat de teksten niet meer leesbaar zijn. Maar hoe dan?!? Ja ik ben onhandig, maar ik ben er nu van overtuigd dat ik het toestel niet heb laten vallen en nergens tegen aangereden ben. In gedachten rij ik nog drie keer de route van huis tot aan de supermarkt, maar ik kan helemaal niks bedenken waar het mis is gegaan. Echt niks. Dus kennelijk ben ik ook onbewust erg onhandig. Welja…

Ik vergeet het ijs, ga naar de kassa, reken af en fiets weer naar huis. Thuis pak ik mijn telefoon en hoop nog even dat ik mij gewoon vergist heb. Maar nee, als ik het toestel ontgrendel heb ik de glassplinters in mijn vingers. En dus zit er niks anders op dan maar weer op de fiets te stappen en het toestel weg te brengen om er een nieuw scherm op te laten zetten. Een uurtje later kan ik het ding weer ophalen. Glanzend en mooi en helemaal heel. Voor zolang het duurt…