Column Henrieke Schoonekamp - Tuintje

Tuintje

En ineens was het mooi weer afgelopen weekend. Heel mooi weer zelfs. Maanden hebben we er met z'n allen naar uitgekeken, want die winter, die duurde veel te lang. Mooi weer, dus de tuin in! Maar ja, dat tuintje, daar is de hele winter niks aan gedaan. Echt niks. Dus na een paar flinke winterse buien en de storm van januari was mijn tuintje nou niet de meest aantrekkelijke plek van Zutphen om te gaan zitten. Bovendien lopen de konijnen al vaak in de tuin, dus het laatste groen was ook wel weg. Er zat dus niks anders op, dat tuintje moest aangepakt worden.

Het laatste blad van de herfst opvegen (waarom vreten konijnen alles op, behalve datgene wat ze op mogen eten…), het zeil dat tegen mijn schuurtje gespannen is en losgelaten heeft weer vastspijkeren, een doekje over tafeltje en krukjes, nieuw tafelzeiltje halen. Best snel ziet mijn tuintje er weer uit als een tuintje. Okee, het is een heel klein tuintje, maar voor iemand die niks met tuin heeft, ben ik best trots op mezelf. Er ontbreekt echter nog wat in de tuin. Plantjes en bloemetjes. Op de fiets maak ik een rondje langs de bouwmarkten, kijken wat er is. Ik vind al twee mooie grote planten (waarvan ik de naam alweer vergeten ben) en neem die mee naar huis. Aan de structuur van de bladeren te zien gaat konijn die met rust laten. Ik plant de twee planten in grote bakken en zet ze neer in de hoek van de tuin. Al zijn het er maar twee, met twee planten is tuin ook echt een tuin. Ik stap weer op de fiets en haal wat bloemetjes die ik in de grond kan zetten. Bloemetjes en plantjes die konijn niet zou willen opeten volgens internet. Want die beesten de hele zomer binnen houden, da's niks. Die moeten lekker buiten lopen en aangezien ze eten genoeg krijgen de plantjes met rust laten.

Als ik terug kom met twee volle tassen met kleurrijke plantjes zie ik één van de grote planten omver liggen en één van de konijnen zonder enig schuldgevoel de bladeren opvreten. Ik jaag konijn weg, red plant en als ik me omdraai zit het andere konijn in een tas de net gekochte planten op te vreten. Ik overweeg een jachtgeweer te kopen, maar bedenk me dan dat ik in de schuur nog genoeg plantenbakken heb die kunnen hangen aan het hekje. Ver weg van die konijnenbekken, hoog en droog. M'n tuin is dus een tuin, zonder planten in de grond, maar met konijnen in de tuin. Nog maar eens flink zoeken naar planten die konijn echt niet wil eten. Dat jachtgeweer kan altijd nog.