Column Paul Bombeld - Een rare winkel

Een rare winkel

Vanavond ben ik in het Koelhuis waar een wel heel bijzondere winkel koopavond heeft. Zo'n pop-up store, vandaag gevestigd en morgen weer met de noorderzon vertrokken. Het is een kwestie van snel scoren. Het lijkt wel politiek.

Aan personeel geen gebrek deze avond. Achter de toonbank staan maar liefst tien bedienden. Ik meld me bij Annelies. 'Mag ik van u een doosje met nieuwe bedrijven? Doe maar van die bedrijven die lekker veel werkgelegenheid meebrengen en het personeel goed betalen. Ach weet u, doe er maar twee.' Maar dat valt tegen, ze heeft geen nieuwe bedrijven beschikbaar. 'Nee, daar richten wij ons niet meer op. 99% van de bedrijven blijft veilig binnen de eigen gemeente en we richten ons niet op bedrijven die misschien wel naar Zutphen willen komen. Helaas, we hebben geen nieuwe bedrijven voor u.' Jammer.

Ah kijk, daar heb je collega Coby van de afdeling Groen. 'Heeft u voor mij een pakketje duurzaam?' En even later belandt een grote milieuvriendelijke papieren zak op de toonbank. Ik lees 'Duurzaamheidspakket'. Mijn ogen glijden naar de ingrediënten: zonnepanelen, groene energie, dakisolatie en thermoglas. Gelukkig heeft Coby wel een compleet assortiment beschikbaar. Maar plotseling staat daar collega Martijn en die heeft voor mij een gewetensvraag. 'Het is geweldig als u een milieubijdrage wilt leveren, maar begin vooral bij uzelf. Heeft u het afgelopen jaar een vliegreis gemaakt?' Ik knik bevestigend. 'Dan bent u nu gezakt, want met deze ene vliegreis heeft u alle energiebesparing van een heel jaar in één keer tenietgedaan.' Die woorden komen hard binnen, ik sta er beteuterd bij. Maar dan volgt een heldere ingeving: 'Maar die gemeente waarin ik woon heeft ook altijd de mond vol van duurzaamheid en energieneutraal. En nu hebben ze zelf een nieuw energiecontract afgesloten met een van de grootste vervuilers van het land. Dat is toch raar?' Maar mijn woorden worden niet gehoord en verdwijnen in het geroezemoes.

De schappen achter de toonbank staan vol met potjes. 'Winkelleegstand' staat op het etiket. Niet alleen van de smaak Binnenstad, ook de buitenwijken zijn hier verkrijgbaar. 'Nou, zo te zien heb ik ruime keuze', lach ik naar Liza. Maar dat is volgens haar niet waar, dat is slechts perceptie. En omdat de winkelruimte helaas slecht verkoopt, heeft ze fleurige stickers ontwikkeld die de leegte verdoezelen. 'Als je niet kunt zien dat de potjes leeg zijn, is er geen probleem'. Ik zucht, over transparantie gesproken. En terwijl de schappen boordevol potjes 'leegstand' staan te wachten op klanten die nooit komen, komt er een leverancier nóg meer voorraad brengen. De winkelbediendes zeggen niets, dus deze slimme leverancier blijft de komende jaren gewoon 'leegstand' bijleveren. Achterop zijn jas staat 'Noorderhaven'. Ik vind dit maar een rare winkel.