Afbeelding

Column gedichten Mas Papo - Ingezonden gedicht 'Februari '53'

Achterhoek Auto Columns

Watersnood

Vandaag donderdag 1 februari is het precies 65 jaar geleden. De watersnoodramp, die in die nacht grote delen van ons land onder water zette. Het water kwam niet van de rivieren, maar van zee. Een combinatie van stormvloed en springvloed zorgde voor een zeer lange storm die zich langs de Noordzeekust ontwikkelde, waardoor dijken het begaven en het water vrij spel kreeg. Veel mensen en dieren zijn verdronken en de schade was nauwelijks te overzien. Snel daarna is men begonnen met de Deltawerken. Je vraagt je wel wat af.

Louise Broekhuysen schreef er een gedicht over dat zij voordroeg tijdens het maandelijkse Poëziecafé in Oosterbeek. Ze vertelt erbij dat haar gezin destijds niet persoonlijk getroffen werd, maar dat wat ze om zich heen zagen, veel indruk maakte.

Februari '53

Losse daken, van een boom
alleen de kruin met restanten
hondenhok. De ketting
als een slinger in de takken.

Een zwarte vlakte die van onderaf
beweegt, slokte de landerijen op
tot dit strookje dijk. De horizon duwt zij
omhoog. Een pan, een fladderende
kip verdwijnen met een snelle draai.
Ze komen nergens boven. Je volgt
een dode geit en voelt je enkelbotten
door je laarzen heen: dat "springvloed"
dansend klinkt maar in het echt
de boze stiefzus is van zomerpret.
Rondom gemompel. "Opgezwollen"
"afgerukt" "kadaver" - ieder woord
te krap voor wat daar zoëven dreef.

Met het water mee stijgt je achterdocht
(de reddingsboot, leeg en lek, verandert niet
van naam) - wat tot nu de lading dekte
puilt over de rand. Boven het loeien uit
hoor je je klappertanden. "Zee-land".
Doorweekte taal valt nooit meer droog.

Louise Broekhuysen

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant