Afbeelding

Column gedichten Mas Papo - ingezonden gedicht

Algemeen Columns

Buddy to buddy Zutphen

Stel je voor dat je in een vreemd land bent en er de weg en de taal niet kent. Hoe fijn zou het zijn als er iemand was die jou in dat land of de stad waar je bent, wegwijs zou maken en aan wie je vragen zou kunnen stellen en problemen aan kwijt kunt. En stel je voor dat je niet naar je eigen land terug kunt omdat het daar te gevaarlijk is voor jou. Dan zou je eigenlijk niet zonder zo'n iemand kunnen.

Veel mensen overkomt dit en dan is er de Stichting Buddy to Buddy. Deze stichting heeft tot doel een inwoner van Zutphen aan een vluchteling te koppelen. Zodat de een de ander de weg kan wijzen en kan helpen om zich niet eenzaam of alleen te voelen. De stichting probeert op basis van gelijkwaardigheid tussen mensen een contact te leggen, zodat de vluchteling zich kan ontwikkelen en deelnemen aan onze maatschappij. De Stichting is genomineerd voor 'Het appeltje van Oranje 2018', een prijs van het Oranje Fonds voor een project of organisatie waarin mensen goed doen voor andere mensen. En in Zutphen is de stichting genomineerd voor de Kees Luesink Award. Dit is een prijs die uitgeloofd wordt aan de organisatie die 'Zorg in de breedste zin van het woord' in het vaandel heeft staan. Ik zou hier nog veel meer kunnen vertellen, maar het beste is dat je voor alle informatie naar de website gaat: www.buddytobuddy.nl.

Anna van der Linden heeft een gedicht geschreven naar aanleiding van de match op de eerste avond van St. Buddy to Buddy.

De Match

Ik voelde mij thuis
tussen al die culturen
Van over de hele wereld
Wat een enorm goede sfeer

Gevluchte mensen met zoveel nare verhalen en situaties
Waarvan je zou denken…ze kunnen niet meer!

Maar... nee, er is zoveel liefde warme blikken vielen op mij neer
Ik voelde mij dankbaar opgenomen keer op keer

De ontmoeting met een jongen. Hij is hier helemaal alleen
En hij zei me krachtig...that is life… totaal geaccepteerd
hij voelde zich niet alleen

Twee meisjes van 17 zonder ouders uit Afrika
aan mijn zij heel leuk en blij en tevens voelend de behoefte
aan verbinding die ze ooit zijn kwijtgeraakt.

Woorden zijn niet nodig de blik is de taal van het hart
Al ken je drie woorden gezamenlijk dat is al een kracht
De hartvibratie in het gezamenlijk nu lachen eten en zingen……….
Een heleboel wordt in het Nederlands niet begrepen maar de sfeer was
een familie van de wereld
wat een levenservaring om te leren hoe sterk ook gevluchte mensen zijn.

Anna

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant