Zutphense Leeuw januari 2018 - Henk Bouwman: 'De tijd voltrekt zich in mijn werk'

Zutphense helden, u kent ze wel. Ze zetten zich met hart en ziel in voor de samenleving. Onmisbaar zijn ze, maar wat drijft hen, wat is hun geheim? De Zutphense Leeuw is een schriftelijke onderscheiding die Alize Hillebrink namens Contact uitreikt aan deze helden. De Zutphense Leeuw van deze maand is Henk Bouwman.

In zijn tekening van vijf vierkante meter heeft elk raam en elke deur een eigen verhaal. Minutieus werkt Henk Bouwman (67) aan zijn tekening van de Zutphense oude binnenstad met in het hart de Walburgiskerk. In het Museumcafé - naast het Stedelijk Museum Zutphen - kunnen bezoekers zijn werk zien groeien en in gesprek gaan met de kunstenaar. 'Mensen delen soms alles met mij.'

Tekenen begon al op de lagere school. Omdat ik die vreselijk vond, vluchtte ik in mijn fantasie. Ik tekende in schoolboeken en op deuren, zelfs op wc-papier. Ik maakte karikaturen van de leraren, droom- en fantasietekeningen. Dat heb ik nog: als iets me niet interesseert dan droom ik weg. Dan luister ik wel, maar ik maak er mijn eigen verhaal van. Ik ben nooit gestopt met fantaseren.
Ik ben geboren met één goed functionerend oog. Omdat in mijn goede oog een trombose kwam, zie ik nu nog maar twintig procent. En het wordt steeds minder. Het is als een soort zonsverduistering. Er komt een tijd dat ik nog maar weinig zal zien, maar ik hoop dat dat nog even zal duren.
Toen ik zeven was verhuisden we uit Muiden naar Zutphen. Mijn vader was metselaar en een fantast pur sang. Met hem erbij was het altijd plezier. Hij vertelde verhalen, ontwierp spelletjes, kon een kerstfeest organiseren dat zijn weerga niet kent: dan transformeerde hij in een ober en serveerde een luxe diner. We waren met vier kinderen en hadden het niet breed, maar door zijn performance werd het weergaloos: één groot toneelstuk waar je in op ging. Hij was een dromer, net als ik. Zat veel aan de IJssel. Dat dromen heb ik van hem geërfd.
Mensen kunnen zich niet voorstellen wat ik beleef als ik teken. Een buitenstaander ziet alleen de huizen, maar terwijl ik een voordeur teken gebeurt er van alles achter die voordeur. Elk raampje en deurtje heeft zijn eigen verhaal. In elke toren gebeurt wat. Dat zie je niet, maar het is wat de tekening tot leven brengt. Als ik het niet kan omzetten naar een verhaal dan is het een lege prent. Terwijl ik teken fantaseer ik erop los. Wat mij drijft zit ìn het verhaal, dat is als een geluksmoment. Ik teken een verhaal, en dat stuwt mijn hand voort. Fantasie is de motor waar ik op draai. Zo heb ik meerdere geluksmomenten.
Over twee à drie jaar verwacht ik dat De Oude Stad af is. Ondertussen voltrekt de tijd zich in mijn werk.
Als mensen iets opvalt aan mijn werk dan betekent het dat ze goed kijken. Maar ik wil ook een herinnering meegeven: mensen in de toekomst de stad laten ervaren zoals die ooit was.
De bezoeken van mensen kunnen er soms inhakken. Ze delen soms hun ziel en zaligheid met mij. Trieste en mooie verhalen. Het publiek is een kant van het tekenen dat ik niet meer zou willen missen. Het luisterend publiek is het mooiste publiek.

Elke donderdag en zaterdag tussen 13 tot 16 uur werkt Henk Bouwman aan 'De Oude Stad'. Bezoekers kunnen dan het werk zien en in gesprek gaan met de kunstenaar. Locatie: Museumcafé Hampshire Hotel 's Gravenhof.