Afbeelding
Foto: Nick Oostendorp

Column Henrieke Schoonekamp - Terugblikken

Opinie Columns

Drie tevreden konijnen liggen languit hier in huis aan wortelen te knagen. 'Lucky bastards' noem ik ze. Omdat ze de Kerst overleefd hebben en daar waarschijnlijk geen weet van hebben. Niet van Kerst en ook niet van het lot wat vele soortgenoten is overkomen. Ze hebben gewoon geen benul van wat dan ook in de wereld. Lijkt me heerlijk af en toe.

Nu de Kerst voorbij is, klinken de knallen weer op straat die het einde van het jaar inluiden. Velen kunnen niet wachten tot het echt Nieuwjaar is. Radio en televisie hebben de kerstliedjes en kerstprogramma's aan de kant geschoven en blikken nu voornamelijk terug. Het ene na het andere lijstje met jaaroverzichten komt voorbij.
Ik ben er niet zo dol op, dat terugkijken middels al die jaaroverzichten. Maar onbewust doe ik er toch ook aan mee dankzij al die lijstjes.
In 2017 heb ik behoorlijk wat dromen waargemaakt. Heb ik plekken bezocht waarvan ik niet had gedacht dat ik er ooit zou komen, dingen gedaan waarvan ik niet had verwacht dat ik die ooit zou (kunnen) doen. Ik heb tranen gehad van het lachen en tranen van ontroering. Maar ook tranen van ellende en behalve dromen zag ik ook nachtmerries werkelijkheid worden.
En die nachtmerries, daar wil ik niet meer aan denken. Die zijn voorbij. Maar dankzij al die lijstjes denk ik toch weer aan de slechte momenten van 2017. En dat wil ik niet. Iedereen heeft erge momenten gehad, ongetwijfeld. Maar ik herinner me zo graag de leuke momenten. Die ultieme momenten van geluk. Aan het andere eind van de wereld op een boot in een felblauwe zee. In Taiwan waar niemand Engels sprak maar waar ik met gebaren en drie woorden Chinees een thee ceremonie meemaakte. Dat moment dat vriendin vertelde dat ze weer zwanger was. Dat oma mij zelfgebreide sokken gaf en extra wol om de sokken te stoppen. Die momenten van buikpijn, buikpijn van het lachen met vrienden en familie. Die momenten dat ik heel tevreden 's avonds op de bank plofte met een glaasje wijn nadat ik mijn huisje van boven tot onder had schoongemaakt. Toen ik zag dat de doodgewaande plant toch weer in bloei kwam. Gewoon, die hele grote en die hele kleine momenten van geluk.

Ik tik dit verhaal aan de eettafel, achter de laptop. Konijnen liggen nog net zo languit de wortels op te knagen, geen idee van de grote wereld om hen heen. En ik besluit 2018 net zo in te gaan. Af en toe languit op de bank, de boel de boel laten. Die wortel vervang ik echter wel door een glas wijn. Ik wens u allen een prachtig 2018.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant