Column Paul Bombeld - Zenuwachtig in Australië

Zenuwachtig in Australië

Ons gezin begint zo langzamerhand een naam op te bouwen als internationaal toevluchtsoord voor kinderen die meedoen aan een jeugduitwisseling. Nadat Salla uit Finland vorig jaar zomer een prachtige tijd heeft gehad, kwam de volgende aanvraag enkele maanden geleden alweer binnen. 'We zoeken nog een gastgezin voor Olivia uit Australië. Of wij nog een slaapplaatsje hebben?' We stemmen in.

En dan komt er altijd weer een verrassing. 'Olivia komt direct na Sinterklaas en vertrekt twee dagen voor kerst.' Pardon, die jeugduitwisseling is toch altijd in de zomer? Dan zitten de blaadjes aan de bomen en zijn de kinderen vrij. Wel zo prettig. Maar zo werkt het deze keer niet. 'Ze komt uit Australië, beste Paul, en daar aan de andere kant van de evenaar is het nu hartje zomer.' Tja, ze hebben gelijk, het is maar net vanuit welk standpunt je het bekijkt. De familie Bombeld stemt in met haar komst en plaatst direct een noodoproep in de kennissenkring. De respons valt niet tegen, verschillende kennissen willen best een dagje met deze Australische dame op stap. We weten inmiddels dat ze een Engelstalige stadswandeling door Zutphen krijgt, de kerstmarkt in Maastricht bezoekt, rondkijkt bij 't Loo in Apeldoorn en dan natuurlijk Amsterdam. Tenslotte wil de jongste dochter haar het Baudartius College in Zutphen graag laten zien.
Omdat ik denk dat het voor een 17-jarige best wel spannend is twee weken aan de andere kant van de wereld te vertoeven, hebben we zondagmorgen geFaceTimed. U weet wel, met dat kleine cameraatje op de iPad live beelden heen en weer sturen. Op hulp van de dochters hoefden we niet te rekenen, de hippe was aan het werk in een lunchroom in Amsterdam en de jongste had een feestje. Gelukkig waren ze nog wel bereid een minicursus FaceTime aan de oudjes te geven. Dus zaten mevrouw Bombeld en ik op zondagmorgen half elf gespannen naar het scherm te kijken wat er zestienduizend kilometer verderop in Brisbane gebeurde. Daar was het na een stralende dag inmiddels zondagavond. Vader, moeder en Olivia zaten in de woonkamer. De camera ging rond, met in iedere kamer een airco en propellers aan het plafond. Ze zijn daar inmiddels ook klaar voor de kerst, Santa Claus wordt opgewacht in minirok. Met de kerst eten ze buiten in de tuin. Gezellig.
Hier in Warnsveld draai ik onze camera naar buiten. Het stormt, de regen slaat tegen de ramen en er ligt veel blad in onze tuin. 'Tot over twee weken in The Netherlands en laat de korte broek maar thuis'. Olivia is zenuwachtig, misschien ziet ze hier wel voor het eerst in haar leven echte sneeuw. Ze gaat het allemaal meemaken. Welkom in Europa, welkom in de winter.