Riefels spelen al zeventig jaar Warnsvelds orgel

ZUTPHEN - Wim Riefel is vergroeid met de Martinuskerk Warnsveld. Hij wordt oprecht warm van de hechte gemeenschap en de grote hoeveelheid bezoekers die tijdens de diensten met volle borst meezingen. "Het is echt heel bijzonder zoals dat in Warnsveld gaat." Wim kan het weten, hij heeft heel wat kerken van binnen gezien; als (cantor)dirigent, als organist én als docent. Zondag 19 november om 10.00 uur is er een speciale jubileumdienst waarbij Wim in het licht wordt gezet omdat hij vijftig jaar organist van Warnsveld is.

Door Meike Wesselink

Veertien jaar was Wim toen hij begon in de Vredeskapel op het terrein van GGNet. "Omdat ik toen ook al een paar jaar jongenssopraan was geweest, kon ik wel aardig meekomen, maar bijzonder was het wel. Mijn vader was organist in de Martinuskerk en toen ik twintig jaar in de Vredeskapel had gespeeld nam ik mijn vaders werk over in de Martinuskerk en is hij overgestapt naar de Vredeskapel. Mijn vrouw Judith heeft het orgel weer van mijn vader overgenomen toen hij op leeftijd was. Dus als je het goed bekijkt wordt in Warnsveld al zeventig jaar het orgel bespeeld door Riefels."

Wim steekt meteen van wal met een stevige orgelles. Trekt registers in en uit in verschillende combinaties, laat de prestanten, fluiten en tongwerken spreken, opent en sluit luiken om het verschil in intensiteit te laten horen en gooit een windlozing door de pijpen. "Ik vind het belangrijk dat je beseft dat we hier te maken hebben met de koningin van de instrumenten. Het orgel is naar mijn smaak maar een ondergewaardeerd instrument en wordt al snel geassocieerd met kerkmuziek. Vreemd is dat niet, want het orgel staat meestal in een kerk en wordt tijdens diensten gebruikt, maar het brengt veel meer dan alleen kerkmuziek. Noem me één componist die geen organist was."

We hebben hier te maken met een zeer energieke en bevlogen docent, zoveel is duidelijk. Wim wil de schoonheid van het instrument graag delen en geeft les in de Martinuskerk. Eens per week doceert Wim ook op verschillende plekken in Duitsland waar hij voor de Evangelische Deutsche Kirche werkt. Vele organisten in Oost Nederland heeft hij gedoceerd.

Met het Naberorgel van de Martinuskerk is Wim één

Wim geeft onder andere les aan de organist van het vijftiende eeuwse orgel (1454) in de Rygumse Kirche. "Zo een oud orgel bespelen is heel bijzonder, maar ook het Baderorgel in de Walburgiskerk (1637) heeft een speciaal plekje in mijn hart. Mijn vader nam me er mee naartoe toen ik zeven jaar oud was. Al gauw daarna wist ik zeker dat ik organist zou worden."

Met het Naberorgel van de Martinuskerk is Wim één. Ook een zeer indrukwekkend instrument, stammend uit 1836 en volgens Wim nog in zeer goede conditie. Toen hij in 1987 startte in de Martinuskerk schafte Wim ook een kleiner kabinetorgel aan met een dubbele rij toetsen die ook oneindig veel, maar ook weer hele andere mogelijkheden met zich meebrengt. "We zetten het kabinetorgel soms recht tegenover het Naberorgel en samen met mijn collega Theo Meurs bespelen we beide instrumenten die helemaal op elkaar zijn afgestemd. Je weet niet wat je dan meemaakt, Van welke kant de muziek precies komt kun je dan niet meer horen."

Speciaal voor de dienst van zondag heeft Wim zijn clavecimbel naar de kerk verhuisd. Het is een kopie van een zeventiende eeuws exemplaar en het ziet er wonderschoon uit met de fijne versieringen in goud. "Zondag bespeel ik het Naberorgel, het kabinetorgel, de clavecimbel en de piano. Maar het is niet een concert, zondag is het ook gewoon een kerkdienst, maar om mijn jubileum op die manier te vieren vind ik eigenlijk wel het leukst. Ik doe het al vijftig jaar zo. Iedereen is welkom tijdens de dienst, maar kan ook aansluitend bij de koffie in de Eekschuur aanschuiven."