Sjaan van den Broeke: 'Als je eerst naar de mens zelf kijkt, dan is geld bijzaak.' Foto: Alize Hillebrink
Sjaan van den Broeke: 'Als je eerst naar de mens zelf kijkt, dan is geld bijzaak.' Foto: Alize Hillebrink

Zutphense Leeuw november 2017 - Sjaan van den Broeke: 'Het is iets in mij dat groter is dan ik ben'

Algemeen De Zutphense Leeuw

Zutphense helden, u kent ze wel. Ze zetten zich met hart en ziel in voor de samenleving. Onmisbaar zijn ze, maar wat drijft hen, wat is hun geheim? De Zutphense Leeuw is een schriftelijke onderscheiding die Alize Hillebrink namens Contact uitreikt aan deze helden. De Zutphense Leeuw van deze maand is Sjaan van den Broeke.

Haar huis is een zoete inval. Ze is een begrip in de wijk maar ook daarbuiten. Sjaan van den Broeke (61) staat altijd klaar voor begeleiding of advies. Haar deur staat, bij wijze van spreken, dag en nacht open. 'Als er wat is, wordt mijn hulp ingeschakeld.'

Ik ben geboren op Ambon, Indonesië. Opgegroeid tussen de nootmuskaat. Mijn opa was perkenier op de Banda-eilanden. Hij beheerde daar een nootmuskaatplantage. Vier eeuwen geleden kwam mijn familie daar terecht met de VOC. Ik ben de veertiende generatie. Tijdens de opstand namen de Indonesiërs alles in bezit en vluchtten mijn ouders naar Nederland. We kwamen terecht in Zutphen. Op het Oude Bornhof werden we opgevangen. Het was 1965 en ik was negen jaar. Het was geen makkelijke tijd.
Na twee huwelijken besloot ik mij in te zetten voor mensen die tussen wal en schip vallen. Geestelijke steun bieden aan mensen met psychische nood. Ik wilde geen slachtoffer zijn van het verleden. Niet langs het leven lopen, maar erìn gaan staan. Het leven is nu, het strekt zich voor je uit.
Als er wat is, wordt mijn hulp in geschakeld. Het gaat via mond-tot-mondreclame. Vanmorgen nog hield een vrouw mij aan op straat. Ze vroeg of ik even bij haar langs wil komen. Ik ken haar niet, maar zij mij wel. Straks ga ik even naar haar toe.
Er zijn veel mensen in deze tijd die hulp nodig hebben. Echtheid, warmte, je vindt het steeds minder. Ik zie veel onmacht, vooral bij ouderen. In het computertijdperk verandert alles heel snel. Mensen zitten vaak met de handen in het haar omdat ze niet weten hoe ze ermee om moeten gaan. Wat staat hen te wachten, vragen ze zich af. Ze kunnen steeds minder meedoen, meekomen. Het geeft grote onzekerheid.
Ik praat met mensen, luister naar ze, vertel ze mijn eigen ervaringen. Mijn familie is uit hetzelfde hout gesneden; er zijn voor elkaar en de ander. Geloof, vertrouwen en liefde zijn het belangrijkste in mijn leven.
Ik heb ex-verslaafden van drugs en alcohol opgevangen. Ik had zelf geen geld, maar soms had ik wel tien mensen tegelijk in huis. Als je eerst naar de mens zelf kijkt, dan is geld bijzaak.
Daarna heb ik kinderen opgevangen die niet meer thuis kunnen wonen. Beschadigde kinderen, mishandelde kinderen. Uit Irak, Afghanistan, Korea, Indonesië. Ik heb nu nog één aangenomen zoon van achttien, 'mijn Benjamin'. Hij is het zevende kind dat ik opvang.
Ik houd van mensen. Als je oprecht mensen helpt dan komt dat bij je terug. Zaaien is oogsten he? Het is iets in mij dat groter is dan ik ben.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant