Afbeelding

Column Henrieke Schoonekamp - Sokken stoppen

Algemeen Columns

Sokken stoppen

Het is altijd maar afwachten of ze thuis is. Mijn omaatje. Ze moppert wel eens dat ik niet zo vaak bij haar kom. Glimlachend zeg ik dan sorry. En vertel maar niet dat ik heel vaak aan de deur sta terwijl ze niet thuis is.
Negentig jaar is ze. Mijn lieve omaatje, mijn laatste grootouder. Bij haar thuis is er altijd rust. En hoewel ze ondanks haar leeftijd precies weet wat er in de wereld speelt, lijkt er bij haar geen tijd te bestaan. De wereld draait wel door terwijl ik met haar klets. Over van alles en nog wat.
Wat al haar kinderen, kleinkinderen en haar achterkleinkind doen, weet ze precies. Via haar hoor ik hoe het met mijn nichtjes gaat die ik echt te weinig zie. En ze doet de dingen zoals ze dat al haar hele leven gedaan heeft.

"Kind, wil je nog een paar sokken?"
"Ja, heel graag oma! Geen mooiere sokken dan die jij gebreid hebt!"
"Ik ga even wat voor je zoeken, ik ben zo terug."
Met haar wandelstok zie ik haar naar een kast in een kamer lopen terwijl ik aan de eettafel de door haar gezette koffie drink. Het duurt even voordat ze terug is.
"Kijk eens kind, fijne sokken voor jou. Grijze, dat is toch goed?"
"Bedankt oma!"
"Ja, ik dacht, ik doe maar niet meer van die kleurtjes voor jou, want dat vind je niet meer zo leuk.'
Ze heeft me altijd door, weet precies wat ik denk.
"Dat klopt oma, deze grijze zijn echt heel mooi!"

Op tafel ligt in een elkaar gevouwen paar gebreide sokken. Oma pakt ze van tafel en trekt ze uit elkaar. Behalve de twee sokken, heeft ze ineens ook een ineengerolde streng wol in haar handen. Ik kijk haar verbaasd aan.
"Ja kind, extra wol erbij, dan kun je de sokken stoppen als ze versleten zijn. Kijk, het is dezelfde wol als die ik gebruikt heb om de sokken te breien."

Ik kijk haar liefdevol aan. En kan het niet over mijn hart verkrijgen om haar te vertellen dat ik echt niet weet hoe ik sokken moet stoppen. Ik geef haar een hele dikke knuffel. Iets waarmee ik nooit kan stoppen. En op dat moment weet ik heel zeker: als die sokken zijn versleten, ga ik ze stoppen. Ik ga het leren. En dan gaan ze hopelijk net zo lang mee tot ik zelf negentig ben. Zodat ze mijn hele leven een beetje bij me blijft. Ik kan haar niet missen, mijn lieve oude omaatje.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant