Ingezonden gedicht Mieke Hettinga - Waterhoogten 1958

Waterhoogten

Vorige week meldde ik nog van een IJsselbrug in twee kleuren. Maar de waarheid is sneller dan het gedrukte woord. Het deel dat nog niet geschilderd was, krijgt alsnog het juiste Zutphens blauw. Er is geluisterd naar de inwoners, die zelf mee mogen verven. Er wordt een plan opgesteld.

Zondagsmorgens tijdens het ontbijt speelden we het spel 'waterstandje raden'. Op de radio om 9.10 uur waren er 'De Waterhoogten van hedenmorgen medegedeeld door Rijkswaterstaat', waarin de waterhoogte werd genoemd van verschillende plaatsen en daarna hoeveel centimeter het water was gestegen of gedaald in de afgelopen 24 uur. Soms was dat lastig, bij sterke stijging of daling, maar meestal was het + 4 of -3 of zelfs 'onveranderd'. Het leuke was dat wij als kinderen net zo vaak wonnen als mijn ouders, omdat het voor ons allen even onvoorspelbaar was. Het begon bij 'Konstanz' en eindigde met 'Grave beneden de sluis' (later Grave en Lith). In de reeks zat ook Eefde IJssel.

Mieke Hettinga hoorde het ook, maar verstond als kind: Eef de IJssel. Ze schreef het volgende gedicht.

Waterhoogten 1958

in twee luie stoelen
was mijn bedje gespreid
in de warme kamer
wat een zaligheid

monotone mannenstem
door mijn koortssluimer heen
Pannerdense Kop
822 plus één

half dromend meedrijven
op een verre rivier
Plochingen
158 plus vier

tegelijk aardrijkskunde
en een rekenles
Rheinfelden
221 plus zes

en ik weet nu lekker
omdat ik thuisbleef
hoe de IJssel heet
de IJssel heet...Eef

Mieke Hettinga