Column Paul Bombeld - Overleden

Overleden

Vorige week was het een vreemde week. Op woensdagmorgen heb ik de nodige uren aan een column voor het Contact gewerkt over oud-collega Geert Baas, fietsenmaker in de Hoven en later Warnsveld. In onze vakantie kregen we in Italië bericht dat Geert aan zijn ziekte was overleden. En op donderdag kwamen de berichten over het overlijden van snackbarhouder Ton de Wit binnendruppelen. Dat zet je dan toch aan het denken.

Met beide ondernemers heb ik jarenlang zeer intensief samengewerkt binnen het bestuur van de winkeliersvereniging Dreiumme. Samen met Ans Hoekerswever van BB optiek vormden we een creatief kwartet van ondernemers die verder keken dan alleen de eigen belangen op je eigen winkelvloer. Een clubje waarin menig leuke actie werd bedacht en uitgewerkt. Het succes was vaak groot en we hadden ongelofelijk veel lol. En nu zijn binnen korte tijd twee van de vier overleden. Onwerkelijk.
Maar niet alleen ellende, over Geert Baas heb ik ook nog een mooi verhaal. Een oud verhaal met een kern van waarheid.

Het was een prachtige winterdag. In zijn bescheiden werkplaats in de Hoven sleutelde fietsenmaker Geert Baas gemoedelijk aan het stalen ros van een klant. De radio stond aan. Het was tijd voor de radionieuwsdienst verzorgd door het ANP, zoals dat in vroegere tijden ging. Het weerbericht trok vooral de aandacht van de ijverige fietsenmaker. 'Morgen wordt het een heldere dag en blijft het nog vriezen. Overmorgen is het afgelopen met het vriezende weer en zet de dooi volop in. Tot zover dit ANP-bulletin.'
De fietsenmaker had vooral aandacht voor de laatste zinnen. Morgen vriezend weer, overmorgen volop dooi. En morgen… moest hij gewoon werken.

Maar in de Hoven regeert het verstand toch nog regelmatig boven de zakelijkheid. Schaatsliefhebber Geert Baas maakte een ultieme keuze. De volgende morgen hing hij al vroeg een briefje op de deur van zijn werkplaats met de veelzeggende woorden: 'Vandaag gesloten, ik ben schaatsen.' Met weinig woorden maakt hij duidelijk dat hij vandaag zijn hart volgde. Dat vinden ze in de Hoven vast geen probleem.
En dat ze dat inderdaad geen probleem vonden bleek enkele uren later. Diep in zijn kraag gedoken en met de handen diep in zijn zakken verscheen rond de klok van 10 uur de eerste klant. Maar zelfs dat weten we niet zeker, want bij zo'n fietsenmaker komt ook heel wat proat-volk. De deur was gesloten en de bezoeker boog zich voorover naar het briefje. 'Vandaag gesloten, ik ben schaatsen', mompelde hij. En nogmaals las hij 'Vandaag gesloten, ik ben schaatsen'. Toen toverde hij een pen uit zijn binnenzak. En onder de tekst schreef hij in al zijn oprechtheid slechts twee woorden: 'groot gelijk'.

Geert Baas en Ton de Wit, rust zacht in vrede.