Jan Waanders: 'Als kind droomde ik er al van dit te doen.' Foto: Alize Hillebrink
Jan Waanders: 'Als kind droomde ik er al van dit te doen.' Foto: Alize Hillebrink

Zutphense Leeuw augustus 2017 - Jan Waanders: 'Aardappels groeien niet aan een boom'

Algemeen De Zutphense Leeuw

Zutphense helden, u kent ze wel. Ze zetten zich met hart en ziel in voor de samenleving. Onmisbaar zijn ze, maar wat drijft hen, wat is hun geheim? De Zutphense Leeuw is een schriftelijke onderscheiding die Alize Hillebrink namens Contact uitreikt aan deze helden. De Zutphense Leeuw van deze maand is Jan Waanders.

In de jaren vijftig van de vorige eeuw had Jan Waanders (72) als elfjarige jongen al een eigen schooltuin bij de Warnsveldse Schooltuinen. Hij werkt er al meer dan vijfentwintig jaar als voorzitter. Met trots toont hij de moestuinen die dit jaar honderd jaar bestaan. "Tuinieren is mijn lust en mijn leven."

De eerste foto dateert uit 1917 van een schooltuin achter de school van Huize Welgelegen. Dat was een kostschool voor meisjes. De schooltuinen werden opgezet door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen, een organisatie die kinderen in aanraking wilde brengen met tuinieren. Later verhuisden de tuinen naar de Rijksstraatweg en stond het onder leiding van schoolhoofd meester Dijkman. Een statig man die de duim erop had. Ja, er waren heel wat regels. Begin jaren zestig verhuisden ze naar het complex aan het Dahliapad. 
We hebben wel vijfentwintig soorten groenten op zo'n twaalfhonderd vierkante meter grond. Elk kind heeft een eigen tuin met een eigen bordje met zijn naam erop. Alles wat ze oogsten mogen ze mee naar huis nemen. 
Vroeger kwamen er regelmatig leerkrachten kijken. Dat is nu niet meer. Over het algemeen merk je minder interesse vanuit de scholen. Dat is wel jammer. 
We doen het met zijn zessen: Fred, John, Jos, Jan L., Jan W. en Arnold. Vooral het begin van het seizoen is het drukst. In het voorjaar begint het met ploegen en bemesten, dan de aanschaf van zaden en plantgoed. Daarna zaaien en planten. Ja, het is vrijwillig, maar je hebt ook verplichtingen. Financieel redden we het net. 
Als kind droomde ik er al van om dit te doen. Toen ik in 1991 gevraagd werd voor het voorzitterschap heb ik direct ja gezegd. Ik vind het leuk om het door te geven aan de kinderen. Leren tuinieren, dat ze weten waar groenten vandaan komen. Aardappels groeien niet aan de boom. Tuinieren is leuk, maar je moet ook leren eten wat je oogst. Dat vind ik belangrijk. En dat ze respect krijgen voor de natuur. 
We zaaien ook oude rassen. Zoals raapstelen, snijbiet, groenlof, pastinaak. Bij ons thuis staat er van alles op tafel. Maar we eten het wel op de ouderwetse manier. Lekker met een aardappeltje en een stukje vlees. 
Het leukste is aardappels steken. Wanneer er na het poten van één aardappel zes of zeven uit de grond komen, kijken de kinderen alsof er goud uit de grond komt. Van het plezier dat de kinderen daaraan beleven, word ik zelf ook blij.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant