Column Henrieke Schoonekamp - Brommerpech

Brommerpech

Zondagmorgen, 04:55 uur. Ietwat zuchtend stap ik op mijn fietsje om naar Apeldoorn te gaan. De plicht roept, gewerkt moet er worden. Wat is er mis gegaan dat het zover is gekomen…
Die wegwerkzaamheden natuurlijk. Daar begint het mee. En ja, ik weet het, heb in een eerdere column beloofd niet te klagen, dus dat doe ik niet. Maar vrolijk werd ik er niet van. Op de dagen dat ik dagdienst had was ik met meer regelmaat dan uitzondering anderhalf uur per enkele reis onderweg om in Apeldoorn te komen. Daar werd ik op z'n zachts gezegd niet blij van (nee, ik klaag niet…). Trein dan maar. Maar dat was niet veel sneller. Tja, en toen ben ik na gaan denken.

En zo ontstond het idee om een brommer te kopen. Daarmee zou ik wel de IJsselbrug over kunnen als die echt afgesloten zou worden en was ik snel op het werk. En nog lekker buiten ook in plaats van in de file op de A1. Het leek een steeds leuker idee. Na her en der rondgekeken te hebben heb ik de knoop doorgehakt en een brommertje gekocht. En ik was heel slim, want ik heb de breedte van de schuurdeur opgemeten en de breedte van de brommer, zodat de brommer wel binnen zou kunnen staan.

Klein detail: ik had nog nooit brommer gereden. Maar dankzij goede vriendin Miranda die meeging het ding ophalen en ongetwijfeld nog steeds buikpijn heeft van het (uit)lachen kan ik na wat angstige momenten nu prima rijden. Heel leuk. Dag files! Thuis helaas toch een probleem. De brommer paste wel door de deur, maar kan de draai niet maken. En werd dus veroordeeld tot in de tuin staan. Niet handig en niet veilig. Maar okee.

Tot de IJsselbrug daadwerkelijk werd afgesloten. En ineens alleen fietsers en voetgangers nog over de IJsselbrug mochten. Daar had ik niet op gerekend. En zo vond ik mijzelf weer terug in de trein of in de file. En toen kwam het bericht dat de treinen vanaf volgende week twee weken niet rijden naar Apeldoorn. Nog meer files dus, nog meer mensen op de weg.
Mijn auto moest naar de garage voor de APK. Op zaterdag breng ik de auto al weg, doordeweeks ben ik niet op tijd terug om de auto te brengen. Zaterdagavond word ik gebeld door m'n chef. "Henrieke, door ziekte moeten we jouw dienst van 09:00 verschuiven naar 06:30 uur morgenvroeg. Ik sputter wat tegen. Er rijden dan geen treinen. Mijn auto is weg. De brommer kan niet.

Er zat niks anders op. Fietsen dus. Heel vroeg. Na 70 minuten ben ik op het werk. Geen files, geen vertragingen en ik mag gewoon de IJsselbrug over. De fiets heeft gewonnen van auto, trein, bus en brommer. En die brommer? Die heeft pech, want die gaat weg… Echte brommerpech.