Column Henrieke Schoonekamp - Nachtdienst

Nachtdienst

Dinsdagmiddag 17:30 uur. Met nat haar omdat ik net onder de douche vandaan kom loop ik heel duf naar de supermarkt, mijn ogen verborgen achter een zonnebril. Even later sta ik in de supermarkt, mandje in mijn hand, zonnebril in mijn haar. Een beetje verdwaasd eigenlijk. En ben ik vergeten welke boodschappen ik nodig had. Ik hoop maar dat ik geen bekenden tegenkom, terwijl ik ondertussen hard nadenk over waarom ik ook alweer in die supermarkt was. Het duurt even, maar dan weet ik het weer. Ontbijtje halen. En lunch en wortelen voor konijn.

In een totaal onlogische route loop ik heen en weer door de supermarkt. Tot ik ineens naast me hoor: "Hai, ook boodschappen aan het doen dus! Wat ga je koken?" Verbaasd kijk ik opzij en zie een vriendin staan. Ik kijk haar niet begrijpend wazig aan. "Ben je aan de drugs ofzo?" zegt vriendin. Bij mij valt het kwartje. "Nee joh, ben net wakker, maar krijg m'n ogen nog niet open. Heb nachtdienst…"

Nachtdiensten. Terwijl de rest van mijn omgeving bezig is met avondeten en er al een dag op heeft zitten, moet ik nog gaan ontbijten en beginnen aan mijn dag. En dat is met alles zo tijdens deze diensten, ik loop uren achter. Of voor, ligt er maar net aan hoe je het bekijkt. Als anderen gaan slapen, ga ik aan het werk. Mijzelf de immer terugkerende vraag stellend om 21:30 uur als ik voor de spiegel sta voor ik in de auto stap: moet ik nou dag- of nachtcrème opsmeren??

's Nachts wakker blijven en gewoon hard aan het werk gaan met leuke collega's is geen probleem. Aan het einde van de nacht kan het wel eens lastig worden, zeker in de zomer als het buiten al licht wordt en ik weet dat ik nog twee uurtjes mag werken en het heel rustig is op het werk. Dat moment dat de smerige automatenkoffie ineens heel erg lekker én noodzakelijk is. Overdag slapen is ook geen probleem. Ik slaap zo diep dat ik echt niks meekrijg van wat er in Zutphen gebeurd. Maar ik word dus altijd heel suf wakker en het duurt uren voordat ik weer een beetje begrijp wie ik ben, waar ik ben en waarom ik dus in de supermarkt sta.

Toch zit er ook een voordeel aan die nachtdiensten. Als ik rond 06:45 uur in mijn autootje stap en op de A1 in de goede, filevrije richting rijdt en in tegengestelde richting veel nog-net-niet wakkere mensen achter het stuur zie zitten, in de file voor wie de dag overduidelijk veel te vroeg begonnen is en die nog graag in bed zouden liggen, bedenk ik me lachend dat ik nu ga doen wat iedereen nog wel zou willen doen: Slapen!