Huruy Gebrihiwet. Foto: Luuk Stam
Huruy Gebrihiwet. Foto: Luuk Stam

'Harry' uit Eritrea blijkt fietstalent

Algemeen

ZUTPHEN - Huruy Gebrihiwet (24) had tot voor kort nog nooit gefietst, maar behoort binnen twee maanden al tot de A-groep van de Zutphense wielersportvereniging ETP.

Door Luuk Stam

Ooit op een wielrenfiets rijden, dat was voor Huruy Gebrihiwet een droom. In de stad Barentu waar hij met zijn oma in Eritrea woonde, is er elke week een wielerwedstrijd te zien. Wielrennen is hier de nationale sport. Sommige renners halen zelfs de wereldtop. Daniel Teklehaimanot droeg in 2015 als eerste Afrikaan de bolletjestrui in de Tour de France en is in Eritrea een grootheid.

'Harry' – zoals zijn Zutphense clubgenoten Huruy Gebrihiwet noemen – stond bij de wedstrijden in Eritrea altijd langs de kant. Van zelf fietsen kwam het nooit. Er was geen geld voor. Dat hij nu in Nederland de mogelijkheid krijgt om bij de wielerclub in zijn nieuwe woonplaats Zutphen te fietsen, is voor hem dan ook een droom die uitkomt. Via zijn taalcoach kwam Gebrihiwet in contact met voorzitter Stan Hompe.

Bijna twee jaar is hij nu in Nederland. Nog altijd heeft de 24-jarige vluchteling uit Eritrea geen geld voor een fiets en een wieleruitrusting, maar de hulp komt van alle kanten. Via een crowdfundingsactie was in een mum van tijd het geld voor een fiets en een setje kleding binnen. De schoenen van ETP-voorzitter Hompe bleken hem precies te passen. En contributie hoeft hij niet te betalen. "Zo'n jongen heeft niks", verklaart Hompe. "Dit gun je hem."

Gebrihiwet begon een kleine twee maanden geleden in de B-groep van de Zutphense wielerclub. Hier ligt de gemiddelde snelheid zo rond de 28 kilometer per uur. Te langzaam, zo vond de Afrikaanse twintiger. Hij wilde afzien en strijden zoals hij dat de wielrenners in zijn thuisland zag doen. Een stukje op kop fietsen en vervolgens weer op het gemakje verscholen in de groep zitten praten, dat was niets voor hem.
De A-groep van de Zutphense fietsclub rijdt gemiddeld ongeveer 32 kilometer per uur. Dat bevalt 'Harry' een stuk beter en dus rijdt hij nu met de snelste Zutphense wielrenners mee. Waarschijnlijk fietst hij binnen een maand zelfs al zijn eerste wedstrijd. "Maar eerst moet hij de basis van het wielrennen nog beter leren", vindt Stan Hompe. "Sturen, remmen en je bewegen in een groep."

Dat er in de nieuwkomer een wielertalent schuilt, heeft de voorzitter echter al wel gezien. Met zijn ranke lijf komt de Eritreeër gemakkelijk de klimmetjes op. Geregeld fietst hij dan ook op de Posbank. Stiekem droomt hij ervan om ooit net zo goed te worden als nationale wielerheld Daniel Teklehaimanot en Merhawi Kudus, die andere wielerprof uit Eritrea die ook al in de Tour de France reed.
De wedstrijden waarin Gebrihiwet zal beginnen, zullen in zijn ogen in ieder geval maar weinig publiek trekken. Dat bleek al toen hij onlangs met ETP-voorzitter Hompe een kijkje nam bij de Ronde van Wichmond. Hij trof er langs de kant niet meer dan een enkele dorpeling en wat familie en vrienden van de deelnemende renners. "In Eritrea zouden er bij zoiets echt duizenden mensen staan", vertelt hij.

Wie Gebrihiwet op de fiets aan het werk ziet, kan bijna niet geloven dat hij hier tot voor kort compleet onbekend mee was. Zijn tenue zit als gegoten, de handjes gaan over het stuur als een prof en zelfs het in- en uitklikken van de pedalen gaat soepel. Over een bestaan als prof durft deze jongen echter nog niet teveel te denken. Dat hij überhaupt fietst, maakt hem al heel dankbaar. "Ik ben heel blij", vertelt hij. "En deze mensen zijn allemaal zo lief."
Hij wijst naar zijn clubgenoten die zich inmiddels bij het clubgebouw hebben verzameld voor de dinsdagavondrit. Als de eerste groep aanstalten maakt om te vertrekken, richt de Afrikaanse wielrenner zich tot Stan Hompe. "Is dit de A-groep?", vraagt hij. De voorzitter knikt. "Dan moet ik mee", zegt Gebrihiwet resoluut. En hup, weg is hij. Op naar misschien wel een heel mooie toekomst in het wielrennen.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant