Zutphense Leeuw juni 2017 - Dini Goorman: 'Soms moet je opvoeden, anders gaat het mis'

Zutphense helden, u kent ze wel. Ze zetten zich met hart en ziel in voor de samenleving. Onmisbaar zijn ze, maar wat drijft hen, wat is hun geheim? De Zutphense Leeuw is een schriftelijke onderscheiding die Alize Hillebrink namens Contact uitreikt aan deze helden. De Zutphense Leeuw van deze maand is Dini Goorman.

In de hal staan zes dozen met 3500 medailles. Dini Goorman (73) organiseert al dertig jaar de Avondvierdaagse. Van verkeersmaatregelen tot routeboekjes. Elk jaar een andere routes. En ieder jaar weer heeft ze slapeloze nachten, maar ieder jaar weer krijgt ze het voor elkaar. 

Mijn liefde voor wandelen begon bij de wandelgroep Shrewsbury. Daar deden we aan wedstrijdwandelen, netjes lopen in groepsverband. Op zondag gingen we lopen. Naar Gorssel, Apeldoorn, Enschede of Uchelen, we hebben overal gelopen. Schoonheidswandelen heette het ook wel. Het was altijd een hele strijd. Dan moest je op een speciale manier 'hoeken nemen'. En op sommige stukken mocht je vrij wandelen, bijvoorbeeld in het bos. En in ganzenpas over een bruggetje. Als we dan weer op de openbare kwamen moesten we 'opstellen'. Het verenigingsgevoel, de saamhorigheid, dat is nu niet meer. 
Vroeger liep ik voor de medailles. Nu wil ik ze niet meer, het doosje is vol! Ik loop zelf nog twee keer per week, maar ik heb erg last van mijn knieën. Alleen de Airborne Wandeltocht doe ik nog elk jaar. Die heb ik al 23 keer gelopen. 
Het verenigingsgevoel zit in me. Mijn ouders waren verenigingsmensen. In 1958 richtten ze de Warnsveldse Sportvereniging op. Al hun vrije tijd ging naar de gym. Ik ben opgevoed in de gymzaal. Ik geef het ook weer door. De vierdaagse is een familiegebeuren. Ik ben aanspreekpunt, maar mijn kinderen, kleinkinderen, zwager en nicht, helpen mee. 
Het is een hele logistieke operatie. Het begint al met het uitzetten van de routes. En het wordt elk jaar verzwaard. Strengere eisen, veiligheidsmaatregelen, hekken, etc. De gemeente lijkt soms meer tegen dan mee te werken. Soms denk ik weleens: waarom doe ik het nog eigenlijk? 
Maar stilzitten is niks voor mij. Die tv, dat zal wel. Laat mij dit maar doen. Dan zit ik met mijn man aan de tafel en doen we in één weekend alle medailles. Dat zijn er meer dan drieduizend! Op zaterdag  de vijf en 7,5 kilometer en op zondag de tien kilometer en individuele deelnemers. Ontzettend gezellig hebben we het dan.
De mentaliteit is wel veranderd. Heel erg jammer. Weet je dat er vroeger werd geoefend met de kinderen? Dan gingen we om vier uur 's middags na school een uur oefenen. En als er kinderen waren die niet luisterden dan deden ze niet mee! 
Ze noemen me een mopperkont en eigenwijs. Ik kan ook heel streng zijn. Soms moet je opvoeden, anders gaat het mis. Als het op mijn manier gaat, gaat het goed. Ik wil het met plezier doen.
Tijdens de intocht loop ik vooraan in de groep. Met mijn dochter en kleindochters naast me met de vlag. Dan lopen de tranen over mijn wangen. Ik word er nu al geëmotioneerd van. Dan gaat door me heen: Yes, we hebben het weer gered. 
Kent u ook een Zutphense Leeuw? Laat het ons weten via redactie@contact.nl