Zwaleman | Schoolkeuze

Schoolkeuze

Het waren drukke weken voor mijn kleindochter van twaalf. Net als zovele leeftijdgenootjes moest zij (nou ja, zij en haar ouders natuurlijk) kiezen op welke school ze na de zomer haar weg naar volwassenwording wil voortzetten. Dat was geen makkelijke opgave. Kleindochter woont namelijk in de grote stad Enschede. De keuze tussen de in aanmerking komende middelbare scholen (ze zal waarschijnlijk Mavo/Havo gaan doen) is daar behoorlijk groot. En elke school heeft natuurlijk wel iets dat 'm net wat leuker maakt dan die andere scholen. Of net iets minder leuk, dat kan natuurlijk ook.
Waar zou een aankomende brugpieper nou eigenlijk naar kijken, vroeg opa zich op afstand af. Natuurlijk voor welke school de klasgenootjes, de beste vrienden, of allerliefste hartsvriendinnen kiezen, leek me zo. En het sociale klimaat is natuurlijk belangrijk. Ofwel: hoe gezellig is het op de school van je keuze. Misschien speelt zelfs nog wel de kwaliteit van de schoolfeesten en klasseavonden een rol, kon ik me zo voorstellen.
Tja, dat moest dan wel tot botsingen leiden met papa en mama, die natuurlijk de kwaliteit van het onderwijs, het slagingspercentage en de gemiddelde rapportcijfers veel belangrijker zouden vinden.
Nou, dat had ik dus mooi mis. Zonder dat haar ouders ook maar enige sturing hoefden te geven koos kleindochter voor de school die papa en mama (en opa en oma) ook gekozen zouden hebben. De school waar haar oudere zusje ook al heen ging. Een kleinschalige school, waar de leraren alle kinderen nog bij naam kennen, waar orde, netheid en gedrag (in mijn lagere schooltijd kreeg je daar cijfers voor) nog als belangrijk gelden. Leerlingen moeten in tussenuren op het terrein blijven en kunnen dus niet Albert Heijn onveilig maken, pesterijen worden meteen de kop ingedrukt, wie rommel weggooit wordt op de vingers getikt, dat soort dingen. Het was warempel mijn kleindochter zelf, die opmerkte dat het er op deze school allemaal zo netjes uitzag.
Wat voor mijn kleindochter en haar ouders gelukkig totaal geen rol hoefde te spelen is de vraag of de door haar gekozen school als een 'witte' of een 'zwarte' school bekend staat. Ten oosten van de IJssel wonen relatief weinig mensen met een migratie-achtergrond, zoals dat tegenwoordig heet. Daarom zijn er voor zover ik weet geen specifiek zwarte scholen. En dus ook geen witte. Alleen gemengde. Zwart-wit, zal ik maar zeggen.
De schoolkeuzeperikelen van kleindochter deden mijn gedachten terug dwalen naar een dikke vijftig jaar geleden, toen ik zelf voor de overstap naar het voortgezet onderwijs stond. Voor mij en mijn klasgenoten geen open dagen op of klassebezoeken aan verschillende onderwijsinstituten. De schoolkeuze was immers al door de meester van de zesde klas, meester De Jong, gemaakt. Zo ging dat toen. Als kind had je er weinig over te zeggen, of je naar de HBS, de ULO of de ambachtschool/huishoudschool ging. Ik protesteerde dan ook niet, toen ik naar de brugklas van de Rijksscholengemeenschap in Lochem werd gestuurd. Ook al moest ik, om daar te worden geaccepteerd, elke vrije zaterdagochtend naar Lochem om voorbereidend onderwijs volgen. Dat gold niet alleen voor mij, maar voor alle kinderen die van buiten Lochem kwamen. Maar alleen voor hen. Hoewel nog niemand het woord allochtoon kende was die RSG al een gemengde school. Je had er leerlingen uit Lochem en je had ze van daarbuiten. Die laatsten waren de boeren. En de Lochemers, keken daar behoorlijk op neer. Achteraf gezien best gek, dat ik het daar zó naar mijn zin had, dat ik er nog een extra jaartje heb aangeplakt.