Afbeelding

Column Henrieke Schoonekamp - Kerst Kareltje

Opinie Columns

Hallo. Ik ben Kareltje. Ik woon samen met twee leuke dames en Henrieke woont ook bij ons. Ze zegt wel dat wij bij haar wonen, maar zo werkt dat natuurlijk niet. Het is drie konijnen tegen één mens, dus zij woont bij ons. Maar goed, laat ze maar denken dat ze ons onder controle heeft, ze zorgt wel voor ons eten en drinken en verschoont onze bak. Wij doen helemaal niks in huis, dus het is toch echt wel duidelijk wie nou wie houdt. Over dat eten moeten we trouwens eens een goed gesprek met haar hebben. Want wij krijgen alleen de restjes. Wij krijgen nooit de hele stronk broccoli, nee, alleen dat wat ze zelf niet opeet. En niks lekkerder dan vers brood. Als ze brood heeft gekocht bij de bakker dan ruiken we dat meteen. Zitten we gewoon te kwijlen. Maar ze gaat dan lekker zelf aan tafel eten en wij krijgen niks. Soms legt ze een stukje brood op de kachel en als het helemaal droog is krijgen wij het. Ze zegt dat vers brood niet goed voor ons is. Ze zou zelf eens alleen maar uitgedroogd brood moeten eten, dan piept ze wel anders. En dat doet ze ook met fruit. Nooit krijgen we een hele appel, we krijgen alleen het klokhuis. En dan worden we ook nog misleid, want er zijn dingen met een kabel eraan in huis met een appeltje erop. En die smaken helemaal nergens naar. Maar als we die kabels hebben geproefd en in tientallen stukjes hebben geknaagd op zoek naar die appel kijkt ze de rest van de dag heel boos naar ons. En wij naar haar. Want appels moet naar appel smaken.

Henrieke krijgt ook wel eens bezoek, gezellig hoor. Die mensen kijken vaak kwijlend naar ons. Wij houden ons altijd een beetje van de domme, maar wij hebben samen zo'n anderhalve meter oor en horen dus alles. Ook dat wij al groot genoeg zijn voor de kerst. Wij wegen samen zo'n 18 kilo, dat we groot zijn weten we wel. En we weten ook wat kerst is en dat er dan hele generaties konijnen de pan ingaan, wij zien al die reclames ook op de televisie. Bovendien begint het gezeur in de zomer al, als we in de tuin zitten en heel veel mensen voorbij lopen die allemaal dezelfde grap maken. Maar even voor de duidelijkheid: wij gaan dus niet de pan in. Nou ja even voor de kerstkaart van Henrieke, maar daar komen we gewoon weer uit natuurlijk. Wij worden geen kerstmaal, maar wij willen wel graag een keer een kerstmaal. Wortelen, spruitjes, appeltjes en peertjes. En dan niet de restjes, nee gewoon alles. Kan iemand dat eens even regelen? Want we gaan echt niet zelf naar de supermarkt natuurlijk. En nu snel weg van dit ding met toetsen voordat Henrieke thuiskomt. Oh, wat zie ik nou, hier staat een hele grote appel op. Even proeven…

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant