Column Henrieke Schoonekamp - Online koop ellende

Online koop ellende

Gevloerd door de griep. Dus breng ik mijn dagen door op de bank, in bed of achter de laptop met kopjes thee. En daar ga ik de mist in. Niet met die kopjes thee, wel achter de laptop. Want ik besluit dingen online te kopen nu ik de deur niet uit kan. Ten eerste de postzegels. Want kaarten schrijven kan ik best met m'n koortskop, maar naar de winkel kan ik niet. Ik betaal via iDEAL. Die postzegels kunnen zo door de brievenbus.

Een vriendin is bijna jarig. Via een andere site bestel ik parfum voor haar. Ik vul op de site al mijn gegevens in en ik vink aan dat het pakketje afgeleverd mag worden bij een supermarkt. Haal ik het daar wel op, kan ik gewoon slapen overdag en komt de postbezorger niet voor niks. Ook dit betaal ik vooraf. Ik heb de smaak te pakken en bestel en betaal een boek voor een vriendin die ook ziek is. En nu ik toch zo achter de laptop zit kijk ik meteen voor een winterjas. En die bestel en betaal ik ook. Waarna ik weer op de bank in één of andere koortsdroom verdwijn.

De volgende dag ben ik niet veel beter en val ik dus geregeld in slaap. En vind ik op de deurmat een briefje dat de bezorger voor niks is geweest met een pakketje. Op internet toets ik de code in en zie dan dat dit de postzegels zijn. Postzegels als pakketje? Wat een onzin, die dingen zijn plat, passen door de brievenbus. Via de site vink ik aan dat de postzegels de volgende dag bezorgd kunnen worden in de supermarkt waar ook het flesje parfum bezorgd wordt.
Een dag later voel ik mij iets beter en wordt de jas bezorgd. Blij open ik de doos open en trek de jas meteen aan. Past perfect. Maar ik zie dat de knopen er schots en scheef op zijn genaaid. Productiefoutje van een goed en niet goedkoop merk. Ik bel daarop met de klantenservice van de online grootgrutter en krijg te horen dat ik de jas kosteloos terug kan sturen. Ik moet dan even een formulier uitprinten. Ik heb geen printer. Ik moet dus op zoek naar een plek om het formulier uit te printen en ik moet naar een afleverpunt om die jas te brengen. Lekker-makkelijk-maar-niet-heus.

Nog een dag later voel ik mij weer een beetje mezelf. En omdat ik twee mailtjes heb gekregen dat mijn pakketjes bij de betreffende supermarkt zijn afgeleverd fiets ik erheen. Eerst krijg ik te horen dat er geen pakketjes voor mij zijn. Na het laten lezen van de mailtjes wordt de envelop met de postzegels gevonden. Drie kwartier later sta ik nog steeds bij de "service-balie" omdat het andere pakketje niet gevonden wordt. Dagen lang mailen en bellen met de leverancier en de supermarkt volgen. Waarop uiteindelijk het pakketje gevonden wordt. Het stond bij de manager op het bureau, het pakket was reeds geopend. Ik ben echt teleurgesteld in deze supermarkt die pakketten laat afleveren maar er zo mee omgaat. Ze maken reclame met "hallo", ik zeg enkel nog doei. Mij zien ze nooit meer.

Dan het boek. Na een week is het nog niet bezorgd bij vriendin. Ik bel en krijg een enge slecht Nederlands sprekende computer aan de lijn. Na een tijd wachten is er wel een echt iemand. Informatie krijg ik niet. Tot ik zeg dat ik het gevoel heb dat ik ben opgelicht en er een column over ga schrijven. Ineens kan alles. Maar het boek is er nu nog steeds niet.
Ziek ben ik er van. Niet van de griep, die is wel over. Wel van de online-bestel ellende waar ik al twee weken zoet mee ben. En dat bij grote bedrijven met online-koop garanties en keurmerken. Nooit meer dus. Ik koop gewoon in Zutphen. En mijn excuses aan alle hardwerkende Zutphense ondernemers voor mijn online-vreemdgaan.