Bedank-taart

Soms overkomt je onverwacht een aangename verrassing. Er komt een mailtje binnen van ons vaste reisbureau in Zutphen. Mevrouw Bombeld en ik krijgen een taart aangeboden. Ieder reisbureau van de keten mag per vestiging een taart uitreiken en wij zijn de gelukkigen. Niet alleen omdat we een reis naar New York hebben geboekt, maar ook omdat ik in een column die in december in dit weekblad verscheen, het reisbureau heb genoemd. Vestigingsmanager Kees is in de mail wel voorzichtig. “Vinden jullie het leuk om een taart te krijgen en mogen we een foto voor intern gebruik maken? Zo ja, dan maken we een afspraak en gaan we een taart bestellen. Zo nee, even goede vrienden, dan gaan we een andere klant benaderen.”

Ik moet er even over nadenken, want er knaagt nog iets. Bijna tien jaar geleden werd ik onverwachts verrast door een ondernemer in Zutphen die een flesje wijn kwam brengen. Ik had zijn zaak in mijn wekelijkse column positief benoemd. Het flesje kreeg ik in de handen gedrukt en kon ik eigenlijk niet meer weigeren. Het enige dat ik nog kon melden is dat ik helemaal geen alcohol drink, maar mevrouw Bombeld zou er absoluut blij mee zijn.

Dat zette mij achteraf aan het denken, is het wel zuiver een klein of groot geschenk te accepteren? En dat doe ik dus absoluut nooit. Ik schrijf iedere week vrij en blij. Soms ben ik zeer tevreden met gebeurtenissen in Zutphen en soms iets minder. U mag er op rekenen dat uw columnist zeer zuiver is. De ervaring die ik wekelijks met u deel mag op geen enkele manier beïnvloed worden door een kleine of grote beloning. Maar ja, het gaat nu wel om een taart. Mevrouw Bombeld, die de reis heeft geboekt, is minder terughoudend. “Tuurlijk doen we mee. En die taart komt heel erg goed van pas, de oudste dochter komt een weekend logeren”.

En zo beland ik op vrijdagmorgen even voor tien uur bij het reisbureau tegenover de Wijnhuistoren in Zutphen. Het is nog rustig. De weekenddrukte is nog niet begonnen. En dan komt er een prachtige taart tevoorschijn. Het is geen taart die zomaar ergens uit een toonbank is gegrist. Nee, ik zie een foto van de Empire State Building in New York en het logo van Tui. Hier hebben ze er écht maatwerk van gemaakt. Dat hoort natuurlijk een beetje bij een reisbureau, maar het maakt de verrassing nog veel groter.

’s Avonds komt de taart tevoorschijn. We hebben er met z’n allen enorm van genoten. De reis naar de Big Apple inclusief een gratis fietstocht was al leuk, maar krijgt na drie maanden en zo’n heerlijk stukje zoetigheid ook nog een smakelijk einde.