Column Paul Bombeld - Cursus Engels (2)

Cursus Engels (2)

Na enkele dagen op de English Language School in Bristol begin ik me al aardig thuis te voelen. Met Hussein uit Koeweit kun je flink lachen en Valentijn uit Zwitserland denkt echt dat alle Nederlanders de hele dag marihuana kopen. En Tibah uit Saoudi Arabië heeft zich laten oplichten via Airbnb en is 800 euro kwijt. En zo keuvelt ook hier het leven gewoon verder.

Meester Rob heeft de wind er flink onder. Iedere dag moeten drie studenten een spreekbeurt houden. Hussein heeft pech en mag het spits afbijten en hij heeft belangrijk nieuws. Over enkele maanden gaat hij trouwen. Hij is happy en lacht van oor tot oor. In de vragenronde grijp ik mijn kans en vraag of hij zijn toekomstige partner zelf heeft gekozen. Nee, dat hebben zijn moeder en tantes gedaan, maar hij is wel heel gelukkig met hun keuze. En iedereen hoort het zonder waardeoordeel aan. Respect voor andere culturen is hier een belangrijk item. En hoe kan ik Hussein nu vertellen dat de keuze van moeder onverstandig is met al die echtscheidingen in Nederland?

Shui uit Zuid-Korea verhaalt over de plannen die ze heeft na de studie Engels. Ze verlaat over twee maanden de school en vertelt dat ze dan eerst wil gaan rondreizen in Noorwegen, Zweden en Finland. En dan ben ik aan de beurt. Vanuit Nederland had de hippe dochter mij snel een serie foto' s gestuurd. En met prachtige foto's op het grote scherm komen de verhalen los. Eerst de familie Bombeld en ze vinden mevrouw Bombeld maar een nice wife. En daarna de bookshop. 'What a beautiful shop.' En de verhalen gaan verder over wooden shoes, bloeiende tulips, Gouda cheese en mills om droge voeten te houden. Want in Nederland leven we 'below the sea-level'. Vooral Saoudi-Arabië en Koeweit vinden het indrukwekkend. En dat kan ik me voorstellen. Als je de hele dag bij 50 graden Celsius tegen een hoop zand zit aan te kijken, zijn de molens in een groen landschap toch wel heel bijzonder.

En dan de klapper. Uit mijn tas tover ik een zak heerlijke dropjes en iedereen mag er eentje proeven. En die vallen... niet in de smaak. Verschrikkelijk zelfs. 'Zijn er echt mensen in Nederland die dat voor de lol eten? Walgelijk.' Vervolgens stormt er iemand naar buiten om bekers water te halen. De hele wereld gaat direct de mond spoelen. Hollandse drop, brrr.
Ik sta met open mond te kijken. Zo verschrikkelijk zijn die droptoefjes van Venco toch ook weer niet? Na afloop heeft niemand meer vragen. De dropjes geef ik maar aan meester Rob. Dan hebben ze in de lerarenkamer straks ook nog iets om over te praten.