'Soms zijn mensen echt tot tranen toe geroerd, dat maakt mijn werk heel bijzonder'
AlgemeenEen patisserie opleiding heeft ze nooit gevolgd, en toch runt Colette van Deijzen (41) al zo'n acht jaar op succesvolle wijze haar eigen taartbedrijf 'Bloem op de Taart' vanuit haar woonhuis in Zutphen. Geheim van deze hit? Men neme wat goede smaak, een flinke snuf intuïtie en misschien een portie geluk, maar het is toch vooral haar gevoel voor esthetiek opgedaan aan de kunstacademie, wat maakt dat haar baksels net kleine kunstwerkjes lijken.
Door Mirjam van Biemen
Als jong meisje wist Colette al dat ze later taarten wilde bakken. De overdaad aan kook-en bakprogramma's zoals we die nu kennen van tv, waren er toen nog niet, maar als achtjarige kon ze wel enorm genieten als er bij De Vijf Uur Show tussendoor iets gebakken werd. "Met snijden had ik nooit zoveel, maar als er dik beslag uit zo'n kom in een bakblik werd gegoten, dan vond ik dat echt fantastisch om te zien." Los van de televisie kreeg ze het koken en bakken ook al vanuit huis mee. Haar moeder kookte nooit uit een potje of de vriezer, maar wel met verse ingrediënten en op feestdagen werden er thuis speciale taarten gemaakt.
Toch koos Colette een iets andere route in het leven voordat ze bij 'Bloem op de Taart' uitkwam. Ze studeerde aan de kunstacademie in Arnhem om daarna aan de slag te gaan als docent beeldende vorming op verschillende scholen. Maar dan breekt de recessie aan en blijkt ze zwanger van de eerste waarop ze samen met haar partner naar Zutphen besluit te verhuizen en een nieuwe baan vervolgens minder snel wordt gevonden dan voorheen. Colette vindt het niet zo erg. "Ik merkte dat ik wel klaar was met het onderwijs. Lesgeven is leuk, maar er komt zoveel meer bij kijken tegenwoordig. Vergaderen en papierwerk bijvoorbeeld. Nu heb ik ook met 'bijzaken' te maken, maar ik kan zelf bepalen hoe ik alles indeel en aanpak."
Het idee voor haar bedrijfje krijgt ze als ze met haar zus, die ook zelfstandig ondernemer is, een dagje meegaat naar Amsterdam waar een grote markt op het Westergasfabriekterrein wordt gehouden en verkopers zelfgemaakte spulletjes aanbieden. "Daar werd ook taart verkocht en ik dacht meteen: dat kan ik ook, maar dan leuker en ik kan het er makkelijk naast doen als ik straks een kindje heb." Het eerste jaar besluit Colette te experimenteren met bestaande recepturen die ze enigszins verandert en soms gaat dat mis. "Dan haalde ik een taart uit de vorm die nog veel te warm was waarop ie vervolgens in tweeën brak." Toch blijft ze geloven in haar idee en vertelt kennissen en vrienden over haar plannen waarop er langzaamaan opdrachten binnendruppelen. Op zich een mooie start, maar ze heeft nog wel wat hobbels te nemen voordat de zaak echt gaat lopen, want inmiddels werkt ze ook als gastouder aan huis waardoor ze eigenlijk twee banen heeft én moeder is.
"In het begin werkte ik mezelf echt over de kop. Dan bakte ik als er kindjes lagen te slapen en in de weekenden stond ik op markten door heel Nederland om meer naamsbekendheid te krijgen." Met name dat laatste breekt haar op een gegeven moment op. "Achteraf denk ik wel, jeetje hoe heb ik dat allemaal gedaan? Stond ik daar in de regen in mijn kraam met een huilende baby in de wagen." Ook haar omgeving vraagt zich soms af of Colette wel op twee benen moet blijven hinken en die twijfel blijkt uiteindelijk doorslaggevend voor de bloei van haar bedrijf. "Een vriendin van me zei: moet je niet stoppen met 'Bloem op de Taart'? Toen wist ik: nee, ik ga stoppen met gastouder zijn en juíst door met bakken!"
Daarna gaat het hard met haar onderneming, niet in de laatste plaats omdat trouwen tegenwoordig groots en meeslepend moet zijn, wat de vraag naar exclusieve bruidstaarten vanzelfsprekend heeft vergroot, maar ook vanwege de populariteit van tv-programma's als Heel Holland Bakt en andere kookformats. "Ja bakken is ineens een hype en mijn bedrijf lift lekker mee op die trend", beaamt ze. Met haar échte bloemen op de taart, die ze zomers in pluktuinen plukt en 's winters op de markt haalt, weet Colette zich te onderscheiden van andere taartenbakkers en creëerde ze haar eigen signatuur. Het secuur afwerken van de taarten is dan ook het allermeeste werk. "Ik wil niet alleen dat het lekker smaakt, maar toch vooral dat het er goed uitziet, daar ben ik heel precies in."
Ze laat me het souterrain zien, onder haar huis, waar de opslag is. Een grote vriezer en koelkast, wandkasten vol met bakblikken, dozen vol verse scharreleieren van de boer uit Almen, vintage servies en grote boxen om de taarten in te vervoeren staan tegen de muren opgesteld. De zaken lopen goed, zelfs nu, in de wat rustigere wintermaanden, maar in de zomer draait ze overuren. Dat bakken doet ze gewoon boven, in de niet al te grote, open keuken die aan de huiskamer grenst, wat soms nog wel een dingetje is. "Voor negenen staat de oven al aan en als het druk is, staan er hier stapels cakes af te koelen. Ik probeer om de kinderen heen te werken, maar hoe ik het precies doe, kan ik niet zeggen. Eigenlijk ben ik constant aan het multitasken want er komt zoveel meer bij kijken dan het bakken alleen."
In de toekomst hoopt Colette verder te groeien en een fysiek punt te openen in Zutphen. Een moderne bakkerij waar mensen zelf hun bestelling kunnen ophalen, een puntje taart kunnen proeven, maar waar vooral heel veel gebakken kan worden. Tot die tijd gaat ze gewoon door op deze voet en blijft ze leveren aan horeca, bruiloften en andere feesten en partijen. "Mensen zijn altijd blij met mijn product en soms echt tot tranen geroerd. Juist dat maakt mijn werk zo bijzonder, vind ik."
