Afbeelding

Column Mas Papo - Ingezonden gedicht 'Brugwachter'

Algemeen Columns

Mensen

Soms ontmoet je mensen die een onvergetelijke indruk achter laten. Zo ook de man die altijd met wat kranten op de hoek van de straat stond. Een keer sprak hij mij zachtjes aan. Ik zei dat ik hem niet verstond. Hij glimlachte en vroeg, nu wat luider, om een kopje koffie. Hij had een vriendelijke uitstraling, dus nam ik hem mee naar mijn vaste koffiebar.

Toen we eenmaal zaten, bestelde ik twee cappuccino. Een voor hem en een voor mij. Hij vertelde: "Ik zie het niet meer zo zitten en had nog zo'n zin in een kopje koffie." Nadat hij zijn drinken op had, bedankte hij mij, stond op en met een knikje met zijn vermoeide hoofd verdween hij weer naar buiten. De man, die altijd op de hoek van de straat stond, heb ik daarna nooit meer gezien.

Ontmoetingen met mensen. Zo komt Erica Weeda ook regelmatig een man tegen en heeft daar een gedicht over geschreven.

Brugwachter

Hij leeft in zijn wereld,
ik in de mijne.
We zien elkaar
bij de brug over
de Leestense Laak
- in mijn wereld,
de Seine in de zijne.

Hij noemt zichzelf
de Brugwachter,
de tol is een lach of
een vriendelijk woord
en in ruil daarvoor
een blik in zijn wereld…

Onze wegen kruisen,
ik kan hem niet volgen,
zijn wereld is
niet de mijne.
maar de overgang
over de Leestense Seine
slaat even een brug
tussen ons.

Erica Weeda

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant