Column Henrieke Schoonekamp - Culinair barbaar

Culinair barbaar

Veel te weinig zie ik ze, de twee collega's met wie ik lang op dezelfde afdeling heb gewerkt, maar die nu op een andere locatie werken. Collega's zijn we dus nog steeds, maar vriendinnen nog meer. Op een dinsdagavond spreken we af in Zwolle, handige plek voor ons alle drie waar we met OV kunnen komen zodat we een wijntje kunnen drinken bij het eten. M. weet een leuk restaurant. Prima. We treffen elkaar bij het station en lopen naar het restaurant. Aan de buitenkant ziet het er gewoon uit, maar eenmaal binnen blijkt dat het tot de categorie wat chiquer behoort.

Onder het genot van een wijntje krijgen we de menukaart. En daarbij ook een klein beetje soep in een kommetje wat ik zelf zou gebruiken voor de koffie. Maar okee, ik heb er dan ook geen verstand van. Op de menukaart staan weinig gerechten en als vegetariër heb ik geen keus. Vooraf een salade van wortelen, hoofdgerecht iets met bloemkool op een speciale manier. Eigenlijk wil ik geen wortelen, die liggen thuis ook nog naast het konijnenhok, maar goed. Het gezelschap is belangrijker dan het eten. Als we besteld hebben krijgen we nog drie broodjes met een speciale boter en olijfolie.

En nog een wijntje erbij. We kletsen en lachen honderduit. En dan komt het voorgerecht. Voor mij een groot bord met daarop twee (geen typefout) koude gebakken worteltjes, wat plakjes zure wortel, paar bloemblaadjes en wat nootjes. Ik heb echt trek, de andere twee hebben iets met vlees, maar da's niet veel meer. Voorgerecht is zo op dus. En het zal een culinair hoogstandje zijn, ik zie toch echt alleen maar een paar wortelen waar zelfs konijn om zou lachen.

Nee, dan het hoofdgerecht... een nog groter bord, een paar bruine bloemkoolroosjes, en één aardappelkroketje (wederom geen tik- of telfout) en wat ondefinieerbare saus. Die bloemkool is niet verbrand of beschimmeld maar op een speciale manier bereid. Jaja. Het zal wel hogere bloemkoolkunde zijn, maar ik begrijp het niet.
Echt, het was wel lekker. Wel lekker. Meer niet. Het was wel dondersgezellig met die twee. Dat vooral.

Na het hoofdgerecht koffie. L. wil er wat chocolaatjes bij. Als de koffie wordt geserveerd wordt er bij de koffie een enorme kom neergezet. Of eigenlijk gewoon een flinke bak waar ik hondenvoer in zou doen. Maar daar past wel heel veel chocola in. Zou je dan verwachten he... Vier kleine stukjes zoetigheid zitten er in. Bijna een vergrootglas nodig om ze te zoeken in die enorme bak.
Aan het einde van de avond nemen we afscheid en stap ik in de trein naar Zutphen. Een klein kapitaal lichter, buikpijn van het lachen en mezelf afvragend of ik nog wat te eten in huis heb, want ik heb trek. Echt trek. Konijn krijgt geen wortelen meer vanavond, die ga ik zelf opeten.
Ik kan het niet ontkennen, ben overduidelijk een culinair barbaar. Alhoewel, blijkbaar zijn die worteltjes heel chique!