Column Paul Bombeld - Burgemeesters en begraafplaatsen

Burgemeesters en begraafplaatsen

Dagblad Het Parool stond afgelopen vrijdag en zaterdag vol met verhalen over de Eberhard van der Laan. Tot aan zijn dood burgemeester van Amsterdam. Door links en rechts geliefd. En ik weet, niets dan lof over de doden, maar gezien de reacties lijkt het erop dat er een heilige is gestorven. Heel Amsterdam lijkt in rouw.

Tijdens het lezen van tientallen pagina's in de Amsterdamse krant probeer ik een beeld te krijgen waarom de oud-advocaat zo geliefd is. Ik lees over zijn grote betrokkenheid bij menselijk leed. Geen gewelddadige overval of Van der Laan kwam praten met de slachtoffers. Zijn 06-nummer liet hij achter met de woorden 'bel me als je me nodig hebt'. De burgemeester kwam in buurthuizen, kleine theaters en clubhuizen waar lokale bandjes optraden. De burgemeester had visie en de natuurlijke de creativiteit van een advocaat, waarmee hij dreigende problemen -buiten de wettelijke regels om- bleek op te lossen. Er volgt een reeks van fantastische voorbeelden. Van der Laan opereerde op eenzaam hoog niveau.
Misschien dat ik er deze zondagmiddag een beetje weemoedig van word. Ik weet het niet, maar de bestemming van de middagwandeling is de begraafplaats aan de Warnsveldseweg. Druk is het er niet, ik ben de enige wandelaar. De rest komt met een doel, al dan niet met een harkje in de fietstas.

Door de katholieke poort loop ik naar rechts. Bijna vooraan ligt oud stadsdichter Ton Luijten. Een creatieveling met woorden, hij kwam regelmatig in onze boekhandel. Maar niet bij de officiële presentatie van zijn laatste boek. Ton was toen al heel erg ziek, even later is hij overleden.
Ik loop verder. Hier liggen graven op velden, vaak schots en scheef. Ik steek een bruggetje over. Onder de grote bomen door valt mijn oog op een rode eik. Overal schaduw, maar deze boom staat precies in de zon. Indrukwekkend. Aan een boom aan de waterkant hangt een hartje. Op de grond staan twee rode lantaarntjes, typische begraafplaats producten. De stickers met de streepjescodes zitten er nog op.
Even verder links liggen jonkheer Laman Trip en zijn vrouw Elske uit Warnsveld. Ze hebben hier in het familiegraf een laatste rustplaats gevonden, maar rustig is het hier niet. Ik hoor voortdurend voorbijrazende auto's op de omliggende straten. De Bokbierdag galmt over de graven. Zelden heb ik zo'n lawaaierige begraafplaats gezien.

En dan valt mijn oog op een grote metalen grafplaat met het opschrift 'Hier ligt een bevlogen mens'. En als ik de naam zie geloof ik dat direct. Hier ligt Kees Luesink, oud-wethouder in Zutphen en oud-burgervader in Doesburg. Met zijn visie en zijn bevlogenheid kwam hij mijns inziens aardig bij Eberhard in de buurt. Nog een opvallende overeenkomst: Ze zijn beiden in het harnas gestorven.