Afbeelding
Foto: Nick Oostendorp

Zwaleman | Geschiedenis

Algemeen Columns

Geschiedenis

Van der Valk wil een hotel bouwen aan de rand van Doetinchem en de horeca in de binnenstad verzet zich daartegen. (Past die benaming binnenstad eigenlijk wel bij zo'n dorpsmentaliteit?)
Werkelijk, ik geloofde mijn ogen niet, toen ik het las. Even was het alsof ik in een soort tijdcapsule een kleine halve eeuw was teruggeschoten en geland in de Oudestraat in Neede. Toen nog een bruisende winkelstraat, waar tal van winkeliers een goede boterham verdienden, met ruim beleg daarop. Maar dat beleg, dat vreesden ze destijds kwijt te raken.

Welk jaar het precies was, ik zou het echt niet meer weten. Ik woonde toen zelf (nog) niet in Neede. Mijn ouders wél. En ik herinner me, dat mijn moeder me enthousiast vertelde over plannen voor een HEMA in het dorp. Voor haar als geboren 'stadse' was dat goed nieuws. Natuurlijk, Neede bood op winkelgebied alles wat je echt nodig had. En het was wel eens handig dat elke winkelier je kende en alles van je wist, inclusief je kledingmaat. Maar die grote winkels, die echt van alles verkochten en waar je rustig kon rondsnuffelen, ja die miste ze toch wel een beetje. "Wie weet, komen V&D en C&A dan ook nog", zei ik, maar dat was natuurlijk een grapje.

In de maanden daarna hield mijn moeder me op de hoogte van de ontwikkelingen rond de komst van de 'eenheidswinkel'. (Even voor de jongere lezertjes: die letters HEMA betekenden oorspronkelijk Hollandsche Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam. Al beweerde mijn oom Co steevast dat ze stonden voor Hier Eet Men Afval. Maar ja, die oom lustte geen rookworst, vandaar).
Die ontwikkelingen waren niet positief. Althans niet voor HEMA-fans als mijn moeder. De Needse winkeliers, bevreesd dat zo'n warenhuis teveel klandizie van hen zou wegsnoepen, zetten de kont tegen de krib. En jawel hoor, hoe ze het precies voor elkaar kregen weet ik niet meer, maar ze slaagden er daadwerkelijk in de komst van de winkelreus tegen te houden. Waarschijnlijk was de initiatiefnemer (het ging om een franchisenemer) na verloop van tijd het gezeur van die Needse 'vlearmoeze' helemaal zat. Misschien ook kregen de winkeliers het gemeentebestuur aan hun kant, ik weet het eerlijk gezegd niet meer. Hoe dan ook, de HEMA kwam niet in Neede. In plaats daarvan een paar kilometer verderop, in Eibergen.
Mijn moeder was aanvankelijk zeer teleurgesteld. Maar al snel realiseerde ze zich, dat Eibergen voor haar maar een 'stief kwartiertje' fietsen was. Zeker bij mooi weer geen vervelende opgave. En als mijn vader bereid was zijn auto af te staan (plus zichzelf als chauffeur) was ze er zelfs binnen tien minuten.
Het gevolg laat zich raden. Mijn moeder ging vanaf dat moment met grote regelmaat naar Eibergen. Voor de HEMA. Maar al snel ook voor allerlei andere inkopen. Kleding, schoenen, een nieuwe televisie, juist al die duurdere zaken kocht ze in het buurdorp. In eigen dorp konden alleen bakker, groenteboer en slager (die waren er toen nog allemaal) op haar vaste klandizie rekenen.
Zoals mijn moeder deden meer Needenaren. Het gevolg daarvan kun je vandaag de dag nog steeds zien. In Neede een winkelstraat met meer zwarte gaten dan uitnodigende winkels. En in Eibergen nog steeds een redelijk florerend winkelbestand. Met de HEMA nog steeds centraal op dorpsplein De Brink.
Als ik horeca-ondernemer was in Doetinchem zou ik nog maar een keer goed nadenken over dit stukje, toch redelijk recente Achterhoekse geschiedenis. En er lering uit trekken. Tenslotte is geschiedenis daarvoor bedoeld!

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant