Column Henrieke Schoonekamp - Plantjes

Plantjes

Een goede vriend is een paar dagen weggeweest en als hij thuis komt krijg ik een berichtje: "Mijn planten zijn prachtig gebleven, bedankt daarvoor :-) :-) :-)"

Sarcastischer kan niet. Want in tegenstelling tot de vorige keer dat ik wel voor zijn planten zorgde en alles vakkundig heb verzopen danwel uitgedroogd, heb ik dit keer niet voor zijn planten gezorgd. Ik moet er wel om lachen. En fijn dat hij dit keer wel thuiskwam in een huis vol levende planten…

Dat ik er niet goed mee om kan gaan, betekent niet dat ik planten niet leuk vindt. Integendeel, heb graag een grote palm in huis, hoge groene planten in de vensterbank en kleine plantjes met bloemetjes op tafel. Ik vraag advies, lees op internet en doe mijn uiterste best om niet weer heel snel de groene container te vullen met mijn kamerplanten en naar het tuincentrum te rijden voor nieuwe.

Sinds vorig jaar heb ik een echte tuin (okee, tuintje). Tussen de tegels en het tuinhekje ligt een strook grond waar ik vorig jaar heel veel plantjes in heb gezet die allemaal de winter niet hebben overleefd. Dat schijnt volstrekt normaal te zijn, lag voor deze ene keer niet aan mij, dat is gewoon de natuur. Dit jaar wil ik ook weer een tuin met veel groen en bloemen. En omdat ik er in maart al over nadenk koop ik heel veel zaadjes van planten met veel bloemen. Maar ook tomaat, peper en pompoen. Ik vul een kweekkasje met zaden en zet buiten ook kleine potjes neer met zaden. Ook de plantenbakjes die aan het hekje opgehangen kunnen worden vul ik al met bloemenzaden. Het is gewoon leuk om te proberen, lukt het niet dan ga ik in mei gewoon maar weer eens ergens heel veel plantjes halen die ik groot en al in de grond en in de potjes kan doen.

Wonder boven wonder en vooral tot mijn eigen stomme verbazing, komen heel veel zaadjes gewoon uit. Heel veel ook niet, maar ondertussen heb ik toch echt meerdere pompoenplantjes, tomatenplantjes en zonnebloemen. En kleine plantjes die bloemen gaan worden, maar ik heb de zakjes al weggegooid dus ik weet niet meer wat ik gezaaid heb…

Een paar jonge plantjes heb ik al in de grond gestopt. Helaas bleek konijn die jonge blaadjes erg smakelijk te vinden, maar omdat ze het met de vorst van afgelopen nachten waarschijnlijk toch niet hadden overleefd is hem dat met terugwerkende kracht vergeven.

Elke ochtend kijk ik met verbazing naar de plantjes, als ik uit het werk kom ook. Trots ben ik ook wel. Gaat het me dan echt lukken om niet meer naar het tuincentrum te hoeven gaan?