Zutphense Leeuw oktober 2016 - Henk Gombert: ‘Schoonheid moet je delen’

Zutphense helden, u kent ze wel. Ze zetten zich met hart en ziel in voor de samenleving. Onmisbaar zijn ze, maar wat drijft hen, wat is hun geheim? De Zutphense Leeuw is een schriftelijke onderscheiding die Alize Hillebrink namens Contact uitreikt aan deze helden. De Zutphense Leeuw van deze maand is Henk Gombert.

Dichter Henk Gombert (60) heeft zeeblauwe ogen en een filosofische blik. Al zes jaar werkt hij aan zijn project 'Zutphen in muurgedichten', tevens een poëzieroute in Zutphen. Twintig jaar geleden kwam hij in Zutphen wonen. "De poëzie wortelt in mijn jeugd, maar Zutphen heeft me laten schrijven."

De stad, het landschap en de rivier. In Zutphen is overal poëzie. Als ik in mijn tuin zit hoor ik de Imam, de klokken, het Poortersklokje. Je hoeft hier maar een spade in de grond te steken om rijkdom te vinden. Tijdens mijn nachtdiensten in de zorg heb ik vaak mooie ingevingen. In de nacht ben ik vindingrijk. 
Tijdens een poëziewandelroute in Leiden raakte ik geïnspireerd. Je komt dan op plekken waar je anders nooit komt. Toen ik een week later in de Agnietensteeg kwam en daar een kale gevel zag dacht ik: Met die stegen moet iets gebeuren. Toeristen zoeken er de weg en Zutphenaren gebruiken ze als sluiproute. Veelal kijkt men naar de grond. Ik dacht: kijk eens omhoog, dan zie je zoveel meer! 
Met de poëzie wil ik de stegen letterlijk naar boven tillen. En de omgeving wijzen op de oude schoonheid die er is, en misschien anders niet wordt gezien. Ik wil de schoonheid delen. Ik dacht: als je niets doet, gebeurt er niets. En ik heb de fiets gepakt en een route gemaakt. Het initiatief genomen Zutphen te verrijken met een poëzieroute.
De gedichten moeten leesbaar zijn, poëzie voor iedereen. En ik wilde geen oordeel hebben. Iedereen moet zijn eigen taal, de beeldtaal in de kunst erin kunnen vinden. Het gaat erom dat het je ráákt, dat het binnenkomt. De dichters moeten een link hebben met Zutphen.  Zoals Ida Gerhardt, Paul Rodenko, HC ten Berghe, JC Bloem, twee voormalige stadsdichters en zelfs scholieren.
Verborgen humor is de keuze voor een strofe uit een kindergedicht van Rodenko, een groot dichter uit Zutphen. Het is een bewust contrast met de ietwat stichtelijke gedichten van Ida Gerhardt, de dichteres waar Zutphen mee wegloopt… 
Met acht gedichten en strofen, op acht verschillende locaties was het project geslaagd. Toen kwam de vraag of ik niet óók met een gedicht wilde bijdragen. Ik koos voor het gedicht 'Stad in tijd'. Nu het er staat ben ik wel een beetje beduusd. Van de mooiheid. 
Dit aantal van negen gedichten is mooi zo. Maar de Hoven en Warnsveld moeten er nog wel bij. Er ligt al een prachtig fragment van Gerrit Achterberg klaar.