Column Henrieke Schoonekamp - Krabben

Zondagmorgen vroeg. Ik mag aan het werk. Niet erg, mijn weekend begint gewoon midden in de week. Ik houd van zondagochtenden. Omdat de wereld dan nog zo stil en leeg is. Als ik vrij ben op zondag ben ik vaak ook vroeg wakker. Afgelopen zondag kom ik op weg naar de auto helemaal niemand tegen. Geen auto's op de weg, geen fietsers en ook geen honden met baasjes. Helemaal niemand. Het is ook heel erg donker en heel erg koud. Even denk ik dat ik de wekker twee uur te vroeg heb gezet, maar als ik op mijn horloge kijk zie ik dat het toch echt 07.00 uur is. Het water in de Vispoortgracht is voorzien van een ijslaag en ook op de Berkel ligt ijs.

Deze droge vrieskou kan ik wel waarderen en mag van mij wel even doorgaan. Ik kijk er wel naar uit om weer schaatsers voor de deur te zien op de Vispoortgracht.
Als ik bij mijn auto aankom zie ik dat alle ruiten ook zijn veranderd in een ijsbaan. Oh ja, dat hoort ook bij de winter… Krakend gaat het portier van de auto open, gelukkig niet vastgevroren. Ik start de auto en zet de verwarming op de hoogste stand. Dan kan aan de binnenzijde het condens van de ramen verdampen. Ik zie dan ook dat het -7 graden Celsius is buiten. Brrrr….. Ik begin met het ijs te krabben van de ramen van de portieren. Dat heb ik de afgelopen dagen al vaker gedaan, maar het ijs lijkt nu veel harder. Voor ik één raam schoon heb breekt de ijskrabber af. Ik gooi de twee helften in de auto en pak ijskrabber nummer twee en ga mopperend met hele koude handen verder met krabben. Mopperend, want ik krijg het ijs niet van de ruiten en mijn handschoenen liggen verderop thuis. Het is doodstil in Zutphen. Het enige geluid is het gekrab van het ijs van mijn ruiten. En mijn gemopper. Vijftien minuten later heb ik de ruiten eindelijk ijsvrij. De kou vind ik helemaal niet meer leuk en deze zondagochtend wil ik alleen nog maar terug mijn warme bed in. Maar er moet gewerkt worden.

Dus ik stap eindelijk in de auto en rijd richting Apeldoorn. De ruiten zijn wat vies. Dus ik sproei rijkelijk met de ruitensproeiervloeistof over de voorruit. De ruitenwissers gaan direct aan en meteen zie ik ook de ijsbloemen verschijnen op de voorruit en zie ik helemaal niks meer. Oh ja, dat spul is er in een zomer- en winterversie… Zucht. Gelukkig rijd ik nog in een woonwijk en is er niemand die last van me heeft als ik de alarmlichten aanzet en de auto midden op de weg stil zet en wederom begin met de voorruit ijsvrij te maken. Het lukt me om zonder nogmaals te krabben in Apeldoorn te komen. Koffie met collega's, de zaken verdelen en dan loop ik naar mijn dienstbusje. Waarvan de ruiten ook rijkelijk voorzien zijn van een laag ijs. En ik dus gewoon weer opnieuw begin met krabben. Is het al zomer?