Column Paul Bombeld - Hölscher stomerij

Hölscher stomerij

'Weet U misschien of hier op de Dreiumme een aannamepunt van een stomerij zit?' Het was een vraag van een klant die woensdagmorgen al vroeg met zijn stoomgoed kwam aanzetten. En van dat soort vragen krijg ik er vele. Maar dit keer dwaalden mijn gedachten af naar mijn eerste vaste baan, dertig jaar geleden, op de verkoopafdeling van Hölscher stomerij.

Hölscher werkte vanuit Enschede. Afnemers waren bijna 130 winkels die stoomgoed aannamen en tientallen bejaarden- en verpleeghuizen en psychiatrische instellingen, waarvan vele rond Zutphen. In de periode die ik daar werkte, waren het Groot Graffel in Warnsveld, het Slingerbosch en het P.W. Janssen ziekenhuis in Almen grote klanten. Dagelijks reden de auto's vanuit de reinigingsfabriek in Enschede naar deze instellingen. Als ik nu met mevrouw Bombeld een zondagse wandeling maak over het terrein van GGNet zie ik nog steeds bekende afdelingen als Het Laakveld, Boslust en Ruimzicht. Zo'n dertig jaar geleden waren dat voor mij niet meer dan bordjes in de fabriek die aangaven welk deel van de productie waar afgeleverd moest worden.

In Zutphen had het bedrijf indertijd ook een eigen winkel aan de Laarstraat 74 die geheel draaide op aanname van stoomgoed. Thans is daar fotostudio Marc Leeflang gevestigd, maar indertijd zwaaide de heer Flinterman daar de scepter. Deze handige filiaalhouder nam niet alleen stoomgoed aan in zijn eigen winkel, maar regelde ook nog aannamepunten in Eerbeek en Voorst. Zo werd Flinterman in Zutphen Hölschers grootste aannamepunt. En hij stond voor zijn klanten, want als het te reinigen kledingstuk iets langer op zich liet wachten rammelde in Enschede de telefoon. En dan liet Flinterman zich niet afschepen.
Mijn taak bestond uit het werven van nieuwe aannamepunten of, als een winkel sloot, het zoeken naar een andere locatie. En dat was een behoorlijke klus, want het werkgebied besloeg Gelderland, Overijssel, Drenthe en Friesland. En of je nu kleding liet reinigen in Drachten, Steenwijk, Terborg of Gorredijk, overal stonden de Hölscher-medewerkers voor u klaar.

Hölscher, groot in de branche, maar ook hopeloos ouderwets. Op een grote landkaart op mijn kantoor stonden alle vestigingspunten met vlaggetjes aangegeven. Maar één gebied was helemaal leeg. Dat was het IJsselmeer. De polders lagen er toen al 30 jaar, maar werden op deze gedateerde kaart nog met stippellijntjes aangegeven. Als jonge hond vroeg ik nog of ik niet eens op zoek mocht gaan naar een modernere versie. Maar het antwoord was nee, zo'n kaart krijgen we nooit weer. En dat klopt.

De tijden veranderden. Het maatpak werd een spijkerbroek. En deze ging in de wasmachine en niet naar de stomerij. Hölscher bestaat niet meer. Net al zoveel andere stomerijen. Met weemoed denk ik terug aan mijn eerste vaste baan. Ik heb er veel geleerd.