Afbeelding

Column Paul Bombeld - Vakantiebelevenissen

Algemeen

De scholen zijn weer begonnen. Ook voor de familie Bombeld is de vakantie weer voorbij. Dit jaar stond de sleurhut aan de Spaanse kust. Iets ten zuiden van de Costa Brava had de jongste dochter een leuke camping gevonden. We hebben ons opperbest vermaakt.

Op de derde dag zijn mevrouw Bombeld en ik op de fiets onderweg naar Calella. Rechts beneden ons liggen kilometers lange stranden afgewisseld door prachtige rotsen. Schitterende witte villa's met een magnifiek uitzicht op zee liggen boven ons in de bergen. Ik geniet van het heerlijke weer en de ruime stranden. Mevrouw Bombeld geniet, want ze gaat een zomers jurkje kopen. Want met zo'n jurkje kun je nóg beter van deze temperaturen genieten. Ze slaagt wonderwel snel, in zo'n seizoenswinkeltje met veel te veel strandprullaria. Een heel leuk jurkje voor een luchtig prijsje.

Tevreden fietsen we twee koppen koffie later terug naar de camping. Maar dan valt mij iets op. De strandgangers daar in de diepte hebben helemaal geen kleding aan. We fietsen al kilometerslang langs het nudistenstrand. Terug op de camping kijkt mevrouw Bombeld mij meewarig aan. 'Had je dat op de heenweg nog niet gezien dan? Droom jij maar lekker verder, het is tenslotte vakantie'.
Als ik de volgende dag terugkom van het zwembad kijkt mevrouw Bombeld mij iets minder vriendelijk aan. 'Ik heb je nu al zo vaak gezegd, dat witte touwtje komt uit je zwembroek. Als het er niet bovenuit komt, komt het er wel onderuit. Kleed je toch eens een beetje netjes aan'. Ik denk dat ze dat touwtje gewoon blauw hadden moeten maken, net als de zwembroek, dan valt het minder op. Maar dan begint mevrouw Bombeld te zuchten. 'Ach nee toch, ben je zo écht naar het zwembad geweest? Kijk nou eens, je hebt je zwembroek binnenstebuiten aan.'

En dan mompel ik maar een beetje dat mij hier toch niemand kent. Maar dat blijkt later die dag in het zwembad ook weer niet het geval. 'Mag ik u iets vragen mijnheer? Bent u van de boekhandel in Warnsveld?' Dus ook zo'n 40 kilometer voor Barcelona moet ik op m'n tellen passen, want herkenning ligt overal op de loer.

En voor de rest was het een rustige vakantie. Alle boeken en tijdschriften heb ik uitgekregen en dan kopen we ook nog weleens een Nederlandse krant. Kortom, een vakantie zoals een vakantie behoort te zijn. Maar dan denkt mevrouw Bombeld nog wel een paar wekenlang grappig te moeten zijn. Want als dochterlief vraagt of papa mee gaat zwemmen, duik ik de caravan in om snel mijn zwembroek aantrekken. En dan kijkt mevrouw Bombeld op uit haar boek en zegt enigszins spottend 'Weet je hoe dat werkt, een zwembroek aantrekken?'

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant